ملا علی بن میر جمشید مازندرانی نوری اصفهانی[1] اهل قریه «کنگرچال» در سرحدّ نور و لیتکو[2] (درگذشته ۱۲۴۶ ق در حدود صد سالگی) از بزرگترین فلاسفه و حکمای اسلامی متأخر (در حکمت متعالیه) و عالم اسلامی قرون ۱۲ و ۱۳ ه‍.ق پدرش جمشید نوری مازندرانی بود. وی از شاگردان فلسفی آقامحمد بیدآبادی حکیم و عارف قرن ۱۲ق بود. ملا عبدالله زنوزی (مروج مکتب فلسفی تهران)، سید ابوالقاسم دهکردی و ملاهادی سبزواری (صاحب منظومه) از شاگردان ملای نوری بودند. ملای نوری را بواسطه شاگردی بیدآبادی احیاگر حکمت صدرایی می‌نامند.[3] وی در سال 1246 هجری در اصفهان درگذشت.[1]

آثار

آثار او بیشتر شرح و دفاعیات مکتب ملاصدراست.[3] برخی از آنها در ذیل آمده است[1]:

اشعار

وی قریحه شعر نیز داشت و در مجمع‌الصفحا پاره‌ای ابیات و رباعیات از او نقل شده است.[4] از جمله از دوبیتی‌های اوست:[5]

زتنها گر کسی تنها نشیند
نشیند با خدا هرجا نشیند
زخود تنها نشین نوری که سهل است
اگر تنها کس از تنها نشیند

                ***

هر آه که بود در دل ما
برقی شد و سوخت حاصل ما
راز دل ما نمی‌شود فاش
تا لاله بروید از گل ما

منابع

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.