مفصل خاجیتهیگاهی
From Wikipedia, the free encyclopedia
مفصل خاجیتهیگاهی یا ساکروایلیاک (به انگلیسی: Sacroiliac joint) مفصلی است که از اتصال سطح مفصلی استخوان خاجی که در سطح طرفی آن واقع شده با سطح مفصلی استخوان تهیگاهی (ایلیوم) از استخوان بینام (هیپ) به وجود میآید. هر استخوان خاجی دارای دو سطح مفصلی جهت اتصال با استخوانهای بینام، دو زائده مفصلی فوقانی برای ارتباط با مهره پنجم کمری و یک رویه مفصلی[1] بیضیشکل جهت ایجاد مفصل با دنبالچه است. بنابراین، دو مفصل خاجیتهیگاهی به واسطه یک استخوان خاجی با استخوانهای بینام چپ و راست ایجاد میگردد. سمفیز پوبیس و دو مفصل خاجی خاصرهای، مفاصل لگن را به وجود میآورند. حرکات مفاصل لگن کم بوده، ولی در زمان حاملگی و به هنگام زایمان، تحرک آنها به دلیل شلی رباطها که ناشی از تغییرات هورمونی است، افزایش مییابد.
مفاصل خاجیتهیگاهی (خاجیخاصرهای هم نامیده شدهاند) در انتقال وزن بدن به کمربند لگنی (بینام چپ و راست) نقش دارند، بهطوریکه نیروی وزن در نهایت از طریق کمربند لگنی به اندامهای زیرین منتقل میشود.