معنا (فلسفه)
From Wikipedia, the free encyclopedia
در فلسفه — بهطور خاص، در زیرشاخههای معناشناسی، نشانهشناسی، فلسفه زبان، متافیزیک، و فرامعناشناسی — معنا «رابطه ای است بین دو نوع چیز: نشانهها و انواع چیزهایی که آنها قصد، بیان یا دلالت دارند».[1]
![]() | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (ژانویه ۲۰۱۸) |
انواع معنا با توجه به انواع چیزی که بازنمایی میشود متفاوت است. وجود دارد:
- چیزهایی در جهان وجود دارد که ممکن است معنی داشته باشند؛
- چیزهایی در جهان هستند که همینطور نشانههایی از چیزهای دیگر در جهاناند؛ بنابراین، همواره معنادارند (یعنی، نشانههای طبیعی جهان فیزیکی و ایدههای درون ذهن)؛
- چیزهایی هستند که الزاماً همیشه معنی دارند؛ مانند واژگان و دیگر نمادهای غیرکلامی.
مواضع اصلی معنا در معاصر تحت تعاریف جزئی زیر قرار میگیرند: