معماری حافظه چند کاناله
From Wikipedia, the free encyclopedia
در زمینه سخت افزار کامپیوتر و الکترونیک دیجیتال معماری حافظه چند کاناله نام فناوری ای است که امکان افزایش نرخ انتقال داده بین حافظه های DRAM و کنترل کننده های حافظه را با اضافه کردن چند کانال ارتباطی بیشتر بین آنها فراهم میکند. از لحاظ تئوری نرخ داده را چندین برابر تعداد کانال های موجود میکند.
حافظه های dual_channel از دو کانال استفاده میکنند. این روش به دهه 1960 که در IBM System/360 Model 91 و CDC 6600 مورد استفاده قرار گرفته بازمیگردد.
دسکتاپ های پیشرفته مدرن و پردازنده های workstation مثل سری های AMD Ryzen Threadripper و Intel Core i9 Extreme Edition از حافظه های 4 کاناله پشتیبانی میکنند.
پردازنده های سرور از سری AMD Epyc و پلتفرم های Intel Xeon از پهنای باند حافظه که از ماژول های 4 کاناله شروع شده، تا ماژول های 8 کاناله را پشتیبانی میکنند[1].
در March 2010 شرکت AMD پردازنده های Socket G34 و سری Magny-Cours Opteron 6100 را با پشتیبانی از حافظه 4 کاناله عرضه کرد.
در سال 2016 شرکت اینتل چیپست هایی را با پشتیبانی از حافظه 4 کاناله برای پلتفرم LGA771 و کمی بعد در سال 2011 برای پلتفرم LGA2011 عرضه کرد.
چیپست های میکروکامپیوتری با تعداد کانال های بیشتری طراحی شد. به طور مثال چیپستی که در (AlphaStation 600 (1995 وجود دارد تا 8 کانال حافظه را پشتیبانی میکند. اما صفحه های پشتی دستگاه عملیات ها را به 4 کانال محدود کردند.