مسیحیت و استعمار
From Wikipedia, the free encyclopedia
مسیحیت و استعمار (انگلیسی: Christianity and colonialism) اغلب با یکدیگر ارتباط نزدیکی دارند زیرا پروتستانتیسم و کاتولیک دین رسمی قدرتهای استعماری اروپا بودند[1] و از بسیاری جهات این دو به عنوان بازوهای مذهبی قدرتهای استعماری عمل میکردند. به گفته ادوارد اندروز استاد کالج پراویدنس، مبلغان مسیحی که در ابتدا به عنوان «مقدسین قابل مشاهده»، نمونههایی از تقوای کمال مطلوب در دریایی از وحشیگری مداوم به تصویر کشیده میشدند، در اواخر دوره استعمار و در نیمه آخر قرن بیستم، به عنوان گروه حمله ایدئولوژیک برای حملههای استعماری که تعصب آنها را کور کرده بود،[2] عامل استعمار، کاتب و بهانهآور اخلاقی جهت استعمار تبدیل شدند.[3]
در برخی مناطق، تقریباً تمام جمعیت مستعمره از سیستم اعتقادی سنتی خود خارج شده و به مسیحی تبدیل شدند، که استعمارگران آن را به عنوان دلیلی برای از بین بردن سایر عقاید، بردگی بومیان و بهرهبرداری از زمینها و دریاها استفاده میکردند.[4][5][6][7][8]