مسیحیان عرب
From Wikipedia, the free encyclopedia
مسیحیان عرب (عربی: المسیحیون العرب) مسیحیانی هستند که خود را از مردم عرب میدانند. بزرگترین گروه مسیحی که خود را عرب میدانند مسیحیان یونانی انطاکیه هستند که شمارشان میان ۵۲۰٬۰۰۰[1]–۷۰۳٬۰۰۰[2] نفر در سوریه، ۳۵۰٬۰۰۰[1] در لبنان، ۲۲۱٬۰۰۰ در اردن،[3] ۱۳۳٬۱۳۰ در اسرائیل و ۵۰٬۰۰۰ در فلسطین برآورد شدهاست. همچنین جامعهای متشکل از ۱۰٬۰۰۰[4]–۳۵۰٬۰۰۰[1] عرب مسیحی در مصر، عراق و ترکیه یافت میشود.
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
---|---|
سوریه | 520,000-703,000[b][c][d] (also 25,000-52,000 Maronites) |
لبنان | 350,000[b][c] (also 1.062 million Maronites) |
اسرائیل | 127,300 [b] (including 1,000 Copts and 7,000 Maronites) |
اردن | 100,000 - 140,000[b] (also 1,000 Maronites) |
دولت فلسطین | 38,000 (excluding East Jerusalem)-۵۰٬۰۰۰ |
عراق | 10,000[b] |
مصر | 10,000-350,000[a] (also 6-11 million Copts and 5,000 Maronites) |
ترکیه | ۱۰٬۰۰۰–۱۸٬۰۰۰ |
زبانها | |
زبان عربی، زبان عبری (در اسرائیل), زبان فرانسوی (در لبنان), زبان انگلیسی (در مناطق مختلف) | |
دین | |
مسیحیت: کلیسای ارتدکس یونان (Jerusalem، کلیسای ارتدکس یونانی انطاکیه، Alexandria) کلیسای لاتین کلیسای کاتولیک شرقی Melkite and other sects | |
[a].^ excluding قبطیها [b].^ excluding آشوریها [c].^ excluding مارونیها [d].^ prior to جنگ داخلی سوریه |
مسیحیان عرب چه در طول تاریخ و چه در دوران کنونی بهطور قابل توجهی در فرهنگ عربی در بسیاری از زمینهها[5] از جمله ادبیات،[5] سیاست،[5] اقتصاد،[5] فلسفه،[6] موسیقی، تئاتر و سینما،[7] پزشکی،[8] و علوم تأثیرگذار بوده و هستند.[9] این مردم بخش بزرگی از جوامع دور از وطن خاورمیانهای را میسازند و گروه قابل توجهی از آنها در سراسر قاره آمریکا، به ویژه آرژانتین، برزیل، شیلی، مکزیک، ونزوئلا، کلمبیا و ایالات متحده آمریکا یافت میشوند؛ گرچه بیشتر آنها، به ویژه در موج اول، زبان عربی را به فرزندان خود منتقل نکردند.[10]
مسیحیان عرب تنها گروه مسیحی در خاورمیانه نیستند، چرا که آشوریها، ارمنیها و دیگر اقوام به عنوان عرب شناخته نمیشوند. مارونیها و قبطیها بزرگترین گروههای مسیحی خاورمیانه هستند که هرچند گاه جزو عربها شمرده میشوند، اما بیشتر غیرعرب دانسته میشوند. بسیاری از مارونیها خود را از تبار فنیقیها میدانند و قبطیها با خودداری از پذیرش هویت عربی، ترجیح میدهند خود را با مردم مصر باستان مرتبط بدانند.[11]