مارگارت مید
انسانشناس فرهنگی آمریکایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
مارگارت مید (به انگلیسی: Margaret Mead)؛ (۱۶ دسامبر ۱۹۰۱–۱۵ نوامبر ۱۹۷۸) انسانشناس فرهنگی آمریکایی بود. او برای پژوهشهایش دربارهٔ خانواده و پرورش کودکان در جامعههای مناطق جنوب اقیانوس آرام بسیار مشهور است و کتابهایی همچون بلوغ در ساموآ (۱۹۲۸) و مراحل رشد در گینه نو (۱۹۳۰) را در همین زمینه نوشتهاست. جایزههای بسیاری به مارگارت مید اهدا شدهاست.[1]
اطلاعات اجمالی مارگارت مید, زادهٔ ...
مارگارت مید | |
---|---|
زادهٔ | ۱۶ دسامبر ۱۹۰۱ نیویورک سیتی |
درگذشت | ۱۵ نوامبر ۱۹۷۸ (۷۶ سال) فیلادلفیا، پنسیلوانیا |
ملیت | آمریکایی |
محل تحصیل | کالج بارنارد دانشگاه کلمبیا |
همسر(ها) |
|
فرزندان | مری کاترین بیتسون (زادهٔ ۱۹۳۹) |
جایزه(ها) | جایزه کالینگا (۱۹۷۰) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | انسانشناسی |
محل کار | دانشگاه کلمبیا |
بستن
او از سال ۱۹۴۰ به برنامه عملیِ انطباق رژیم غذایی و بهداشت روانی با تحولات فناوری مشغول شد و همان زمان تحقیقاتی دربارهٔ خصوصیات ملیگرایی مدرن انجام داد که همردیف کارهای روث بندیکت بود. بعد از مرگ بندیکت، مدیریت حوزه پژوهش فرهنگهای معاصر دانشگاه کلمبیا بر عهده مید گذاشته شد. او در سال ۱۹۶۵ مدیر موزه تاریخ طبیعی آمریکا شد و در سال ۱۹۷۶ ریاست انجمن پیشرفت علوم آمریکا به وی سپرده شد.[1]