گانگستر آمریکایی From Wikipedia, the free encyclopedia
چارلی «لاکی» لوچیانو، معروف به لوچیانوی خوش شانس (زاده ۲۴ نوامبر ۱۸۹۷ – درگذشته ۲۶ ژانویه ۱۹۶۲) گانگستر مشهور ایتالیایی متولد سیسیل بود که نخست سالواتوره لوچانا نام داشت. لوچیانو به خاطر آن که برای نخستین بار شهر نیویورک را به پنج منطقه تقسیم نمود و اختیار هرکدام از این پنج قسمت را به یک خانواده مافیایی سپرد، تا هریک از این پنج خانواده خلافکار در محدوده خاص خویش به فعالیت‌های مجرمانه خویش بپردازند و همچنین بدان دلیل که اولین مجمع یا کمیسیون مافیایی را بنیان نهاد، به عنوان پدر جرائم سازمان یافتهٔ مدرن در آمریکا شناخته شده‌است. وی همچنین نخستین رئیس رسمی خانواده ژنووسه بود که از خانواده‌های مدرن در عرصه جرم و جنایت محسوب می‌شوند. او، در همراهی با شریک و همکارش، مایر لانسکی، زمینه پدیداری و توسعه سندیکاین ملی جنایتکارا را در ایالات متحده آمریکا فراهم آوردند.
چارلز لاکی لوچیانو | |
|---|---|
 لوچیانو در ۱۹۳۶ | |
| پس از | جو ماسریا |
| پیش از | فرانک کاستلو |
| رئیس کمیسیون مافیا | |
| دوره مسئولیت ۱۹۳۱ – ۱۹۴۶ | |
| پس از | سالواتوره مارانزانو |
| پیش از | وینسنت مانگانو[1] |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | Salvatore Lucania ۲۴ نوامبر ۱۸۹۷ لرارا فریددی، سیسیل، پادشاهی ایتالیا |
| درگذشته | ۲۶ ژانویهٔ ۱۹۶۲ (۶۴ سال) ناپل، کامپانیا، ایتالیا |
| آرامگاه | گورستان سنت جان، کوئینز، نیویورک |
| ملیت | آمریکایی |
| والدین | Gay Orlova (۱۹۲۹–۱۹۳۶) Igea Lissoni (۱۹۴۸–۱۹۵۹؛ احتمالاً ازدواج کرده در ۱۹۴۹) |
| پیشه | رئیس تبهکاران، گانگستر، قمار، قواد، اخاذی، تاجر |
| تخصص | قاچاقچی، گانگستر، خلافکار |
| شناخته‌شده برای | اولین رئیس جدید خانواده جینوویسه، رئیس مافیای آمریکایی، و اولین و تنها رئیس سندیکای ملی جنایت |
| امضا | [[پرونده: |128x80px|alt=|class=skin-invert|امضای چارلز لاکی لوچیانو]] |
| خدمات نظامی | |
| لقب(ها) | لوچیانوی خوش شانس |
| وفاداری | Five Points Gang خانواده جینوویسه National Crime Syndicate |
علت شهرت او به لوچیانوی خوش‌شانس یا لوچیانوی خوشبخت این بود که مقامات قضایی ایالات متحده، هرگز نتوانستند دست داشتن او در جرم‌ها و جنایات مختلف را به‌طور مستند به اثبات برسانند.
سالواتوره لوچیانو در سال ۱۸۹۷ در روستایی در استان پالرمو متولد شد و در سال ۱۹۰۵ با خانواده اش به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد. او سپس به یک شهروند آمریکایی تبدیل شد. در هجده سالگی به دلیل داشتن غیرقانونی هروئین و مورفین، که او هم فروشنده مواد مخدر و مصرف‌کننده بود محکوم شد و شش ماه به زندان رفت و به محض اینکه او آزاد شد، به یک باند به رهبری گانگستری به نام جانی تورریو پیوست و با فرانک کاستلو و آل کاپون ملاقات کرد.[2]
با تصویب قانون منع فروش مشروبات الکلی به دلیل گسترده بودن مرزهای ایالات متحده، قاچاق و حمل و نقل غیرقانونی الکل به صورت گسترده توسط باندهای خلافکار آغاز شد. با اجرا و تصویب قانون منع فروش الکل، باندهای مافیایی قدرتمند و ثروتمند زیادی به وجود آمدند. شهر نیویورک که به مرکز معاملات قاچاق الکل تبدیل شده بود، دو گنگستر به نام‌های سالواتوره مارانزانو (رئیس خانواده بونانو) و جوماسیرا (رئیس خانواده گنووسه و رئیس تمام روسا در آن سال‌ها) رهبری کارها را به دست گرفتند و وارد جنگ شدیدی که جنگ کاستلاماره نامیده می‌شود، بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ شدند. اما برنده تمام این جنگ‌ها کسی جز سالواتوره مارانزانو نبود. لوچیانو ابتدا وفاداری خود را به مارانزانو ثابت کرد اما با گذشت چهارماه، مارانزانو و افرادش به طرز مشکوکی کشته یا مفقود شدند. قاتل سالواتوره مارانزانو یعنی لوچیانوی خوش شانس، در سال ۱۹۳۱ ریاست مافیای ایالات متحده آمریکا را به دست گرفت. سپس بعد از این اتفاقات لوچیانو در کمیسیونی که کمیسیون مافیا نامیده می‌شد و خود آن را تأسیس کرده بود، به عنوان رئیس بزرگ مافیا انتخاب شد.[3]
لوچیانو یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین افراد در تقویت مافیای ایتالیایی آمریکایی بود اما هیچ‌کس نتوانست مدرکی از او مبنی بر دست داشتن در جرم و جنایت به دست آورد. او قمارخانه‌های بیشماری در مکان‌های مهم ازجمله نیویورک ایالات متحده آمریکا ایجاد کرده بود. لوچیانو در سال ۱۹۳۶ به اتهام فحشا، قاچاق موادمخدر و پولشویی دستگیر شد و به ۳۰ تا ۵۰ سال حبس محکوم شد.
در پی جنگ جهانی دوم؛ لوچیانو برای دولت ایالات متحده آمریکا بسیار مفید و مهم بود. دولت ایالات متحده آمریکا از لوچیانو درخواست کرد تا با استفاده از نفوذ گسترده‌ای که در جزیره سیسیل ایتالیا در اختیار داشت اطلاعات مهم آن جا را در اختیار دولت قرار دهد. لوچیانو نقش پررنگی در پیاده شدن نیروهای چترباز و تفنگداران نیروی دریایی آمریکا در سیسیل و ایتالیا داشت. او از زندان معاون خود ویتو ژنوزه را به سیسیل فرستاد تا از آنجا جاسوسی کرده و اطلاعات مهم سیسیل را در اختیار آمریکا قراردهد. در ژوئیهٔ سال ۱۹۴۳ نیروهای نظامی آمریکا در جزیره سیسیل توانستند پیاده شوند. روی بدنه تانک‌ها و هواپیماهای آمریکایی مستقر درسیسیل، حرف انگلیسی «ال» نوشته شده بود که از حرف ابتدای نام لوچیانو گرفته شده بود و به مردم سیسیل و مناطق جنوب ایتالیا اطمینان می‌داد که از همکاری لوچیانو برخوردار هستند. بعد از جنگ جهانی دوم دولت آمریکا به دلیل خدمات لوچیانو، او را آزاد کرد و شرط کرد که دیگر لوچیانو و افرادش پابه آمریکا نمی‌گذارند. لاکی لوچیانو به جزیره سیسیل ایتالیا بازگشت و بار دیگر کنترل اوضاع را در دست گرفت و کمیسیون را قدرتمند ساخت و به فعالیت‌های جنایی خود ادامه داد.[4]
برآورد ثروت دقیق لوچیانو پس از گذشت سال‌ها از مرگش و باتوجه به تورم کار دشواری است. لوچیانو از بزرگ‌ترین رهبران جرم و جنایت زمان خود بوده و ۱۵ سال ریاست کمیسیون مافیا را برعهده داشت. او با فعالیت‌های مجرمانه ای نظیر قمار و قاچاق به ثروت زیادی رسید. لوچیانو چندین قمارخانه و فاحشه خانه را در قالب کازینو‌هایی در نیویورک دایر کرده بود به طوری که به گفته برخی منابع، لوچیانو تا سال ۱۹۲۵ میلادی هر ساله بیش از ۱۲ میلیون دلار فقط درآمد شخصی داشت که معادل تقریباً ۱۰۰ میلیون دلار به نرخ امروز می‌باشد.[5]
چارلی لوچیانو پیش از مرگش با یک کارگردان برای ساخت یک فیلم دربارهٔ زندگیش تماس می‌گیرد و علاقه‌مند به ساخت یک فیلم در مورد زندگی اش بود. لوچیانو و کارگردان فیلم در ۲۶ ژانویه ۱۹۶۲ در فرودگاه ناپل ملاقات می‌کند، اما همان وقت لوچیانو به دلیل حمله قلبی در سن ۶۴ سالگی در فرودگاه فوت کرد و فیلم مستند هیچگاه ساخته نشد. بدن او در قبرستان سنت جان در ناحیه کویینز دفن شد.[6]
۳۶ سال پس از مرگ سلطان جنایت‌های مدرن؛ مجله تایم در لیستی نام لوچیانو را در بین ۲۰ نفر از تأثیرگذارترین افراد جهان قرن بیستم برشمرد.[7]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
