قطعنامه ۱۸۰۳ شورای امنیت
From Wikipedia, the free encyclopedia
قطعنامه ۱۸۰۳ شورای امنیت، قطعنامهای میباشد که شورای امنیت سازمان ملل متحد روز دوشنبه ۳ مارس ۲۰۰۸ (میلادی)، ( برابر با ۱۳ اسفند ۱۳۸۶ ) با ۱۴ رأی مثبت و رأی ممتنع اندونزی، در محکومیت برنامه هستهای ایران ۹ ماه پس از قطعنامه قبلی به تصویب کرد.[1] مفاد قطعنامه به شکل رسمی توسط فرانسه و بریتانیا پیشنهاد و همچون قطعنامههای قبلی بر اساس فصل هفتم منشور ملل متحد، ناظر به اقدامهای لازم در ارتباط با تهدید صلح و امنیت جهانی تصویب شد و برای همه کشورها لازمالاجرا است.
قطعنامهٔ شمارهٔ ۱۸۰۳ (سازمان ملل متحد) | |
---|---|
تاریخ | ۳ مارس {{{year}}} |
کُد | S/RES/1803 ([ سند]) |
موضوع | برنامه هستهای ایران |
رأیگیری | ۱۴ موافق ۱ ممتنع |
نتیجه | تصویب شد |
اعضای شورای امنیت | |
اعضای دائم | |
اعضای غیر دائم |
این قطعنامه که سومین قطعنامه شورای امنیت پیرامون برنامه هستهای ایران بود در حالی تصویب شد که احمدینژاد پس از تصویب قطعنامه قبل اعلام کرده بود که قطعنامه دیگری علیه ایران تصویب نخواهد شد.[2]
هیچیک از متحدین جمهوری اسلامی به قطعنامه تحریم رأی منفی ندادند، از جمله کشورهای چین و روسیه که دارای روابط گسترده اقتصادی با ایران هستند. کشورهای لیبی، قول رأی منفی و ویتنام، اندونزی و آفریقای جنوبی قول رأی ممتنع (بیطرف) داده بودند. اما تنها اندونزی به قول خود پایبند ماند.[3][4]
این قطعنامه بعداً در تاریخ بیستم ژوئیه ٢٠١٥ توسط قطعنامه ٢٢٣١ شورای امنیت ملغی شد.
یک روز پس از تصویب این قطعنامه، در شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی قطعنامه دیگری علیه ایران مطرح گردید که با مخالفت کشورهای غیرمتعهد کنار گذاشته شد.[5]