قانون نسبتهای معین
From Wikipedia, the free encyclopedia
قانون نسبتهای معین (به انگلیسی: law of definite proportions) قانونی بنیادی در علم شیمی است که بیان میدارد: «نسبت عناصر در یک ترکیب شیمیایی خالص فارغ از روش تهیه و منبع ماده همیشه ثابت میباشد. به زبان دیگر نسبت جرمی عناصر سازنده همواره ثابت و مشخص است.» این قانون اولین بار توسط ژوزف پروست در سال ۱۷۷۹ پیشنهاد شد. به عنوان مثال هر میزانی از آب، که مولکول آن همیشه شامل ۲ اتم هیدروژن و یک اتم اکسیژن است، همواره از ۱۱/۱۹٪ هیدروژن و ۸۸/۸۱٪ اکسیژن تشکیل شدهاست.[1] این قانون پایه و اساس استوکیومتری را شکل میدهد.[2]