فوتوفون
From Wikipedia, the free encyclopedia
فوتو فون (به انگلیسی: Photophone) یک دستگاه مخابراتی است که امکان انتقال گفتار بر روی یک پرتو نور را فراهم میکند. این اختراع بهطور مشترک توسط الکساندر گراهام بل و دستیار او چارلز سامنر تاینر در تاریخ ۱۹ فوریه سال ۱۸۸۰ در آزمایشگاه بل در خیابان 1325L واقع در واشینگتن دی سی[1] ثبت شد. هر دوی این افراد بعداً به همکاری کامل با انجمن آزمایشگاه ولتا، که توسط بل ساخته و تأمین مالی شده بود پرداختند.
در ۳ ژوئن سال ۱۸۸۰، دستیار بل یک پیام تلفنی صوتی بیسیم را بین پشت بام مدرسه فرانکلین و پنجره آزمایشگاه بل، حدود ۲۱۳ متر (۶۹۹ فوت) دورتر، ارسال کرد.[2][3][4]
بل معتقد بود که فتوفون مهمترین اختراع وی است. از ۱۸ حق اختراعی که به نام شخص بل به تنهایی اعطا شده، و ۱۲ اختراع دیگر مشترک با همکارانش، ۴ مورد مربوط به تلفن همراه است که بل از آنها به عنوان "بزرگترین دستاورد" یاد کرد و اندکی قبل از مرگ به خبرنگار گفت که فتوفون "بزرگترین اختراع [من] است، حتی بزرگتر از تلفن ".[5][6]
فتوفون پیشدرآمد سیستمهای ارتباطی فیبر نوری بود که از دهه ۱۹۸۰ به محبوبیت و کاربرد جهانی دست یافت. حق ثبت اختراع اصلی فوتو تلفن (U.S. Patent ۲۳۵٬۱۹۹ دستگاه سیگنالینگ و برقراری ارتباط با نام فتوفون) در دسامبر ۱۸۸۰ صادر شد، دههها قبل از اینکه اصول آن کاربردهای عملی پیدا کند.