فهرست رؤسای باشگاه فوتبال اینتر میلان
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
لیست زیر تمام رؤسای باشگاه فوتبال اینترناتزیوناله میلانو را از ابتدا تا به حال نشان می‌دهد.[۱]
تاریخچه
خلاصه
دیدگاه
اولین رئیس باشگاه فوتبال اینتر میلان، جووانی پارامیتیوتی نام داشت که یکی از بنیانگذاران این باشگاه نیز به حساب می‌آمد.[۲] پارامیتیوتی تنها یک سال بر مسند ریاست نشست و در سال ۱۹۰۹، با توجه به خواست اکثریت اعضای سوئیسی باشگاه، اتور استرائوس جانشین او شد.
طولانی‌ترین دوره ریاست متعلق به ماسیمو موراتی می‌باشد[۳] که در سال ۱۹۹۵ باشگاه را از ارنستو پلگرینی خرید.[۴] ماسیمو موراتی به مدت ۱۸ سال از ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۳ به‌طور غیرمستمر ریاست باشگاه را بر عهده داشت و در طول این مدت دو بار استعفا داد؛ اولین بار از مه[۵] تا ژوئیه ۲۰۰۹[۶] و دومین بار از ژانویه ۲۰۰۴ تا نوامبر ۲۰۰۶، جایی که این نقش به جاچینتو فاکتی واگذار شد.[۷][۸]
ماسیمو موراتی موفق‌ترین رئیس باشگاه اینتر از لحاظ تعداد جام کسب شده نیز می‌باشد[۹]؛ به طوری که بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۱ موفق به کسب ۱۶ جام شد که شامل ۵ عنوان قهرمانی سری آ، ۴ کوپا ایتالیا، ۳ سوپرجام فوتبال ایتالیا، ۱ جام یوفا، ۱ لیگ قهرمانان اروپا و ۱ جام باشگاه‌های فوتبال جهان می‌باشد.[۱۰] دومین رئیس پر افتخار باشگاه، آنجلو موراتی پدر ماسیمو می‌باشد[۱۱] که از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۸ در راس باشگاه بود[۱۲] و ۳ عنوان قهرمانی سری آ، ۲ جام باشگاه‌های اروپا و ۲ جام بین قاره‌ای را به دست آورد.
دوران موراتی در سال ۲۰۱۳ به پایان رسید، زمانی که یک تاجر اندونزیایی به نام اریک توهیر، باشگاه را خریداری کرد و تبدیل به اولین رئیس غیر ایتالیایی تاریخ باشگاه اینتر میلان شد.[۱۳][۱۴] در سال ۲۰۱۶، توهیر باشگاه را به گروه سانینگ که تحت مالکیت ژانگ ژیندانگ بود فروخت. در سال ۲۰۱۸، استیون ژانگ فرزند ژانگ ژیندانگ، ریاست باشگاه را برعهده گرفت و تبدیل به جوان‌ترین رئیس باشگاه و همچنین تنها رئیس خارجی شد که موفق به کسب جام می‌شود.[۱۵][۱۶]
لیست رؤسای باشگاه اینتر
| نام | ملیت | سال |
|---|---|---|
| جووانی پارامیتیوتی |  |
۱۹۰۹–۱۹۰۸ |
| اتور استرائوس | |
۱۹۱۰–۱۹۰۹ |
| کارلو ده مدیچی | |
۱۹۱۲–۱۹۱۰ |
| امیلیو هیرتزل [۱۷] | |
۱۹۱۳–۱۹۱۲ |
| لوئیجی آنسباچر [۱۸] | |
۱۹۱۳-۱۹۱۴ |
| جوزپه ویسکونتی دی مودرونه [۱۹] | |
۱۹۱۹–۱۹۱۴ |
| جورجیو هالس | |
۱۹۲۰–۱۹۱۹ |
| فرانچسکو مائورو | |
۱۹۲۳–۱۹۲۰ |
| انریکو اولیوتی | |
۱۹۲۶–۱۹۲۳ |
| سناتوره بورلتی | |
۱۹۲۸–۱۹۲۶ |
| ارنستو توروسیو | |
۱۹۲۹–۱۹۲۸ |
| اورسته سیمونوتی | |
۱۹۳۱–۱۹۲۹ |
| فردیناندو پوتزانی [۲۰] | |
۱۹۴۲–۱۹۳۱ |
| کارلو ماسرونی | |
۱۹۵۵–۱۹۴۲ |
| آنجلو موراتی |  |
۱۹۶۸–۱۹۵۵ |
| ایوانوئه فرایتزولی [۲۱] | |
۱۹۸۴–۱۹۶۸ |
| ارنستو پلگرینی [۲۲] | |
۱۹۹۵–۱۹۸۴ |
| ماسیمو موراتی | |
۲۰۰۴–۱۹۹۵ |
| جاچینتو فاکتی [۲۳] | |
۲۰۰۶–۲۰۰۴ |
| ماسیمو موراتی [۲۴] | |
۲۰۱۳–۲۰۰۶ |
| اریک توهیر [۲۵] |  |
۲۰۱۸–۲۰۱۳ |
| استیون ژانگ[۲۶] |  |
۲۰۲۴–۲۰۱۸ |
| جوزپه ماروتا | |
–۲۰۲۴ |
لیست رؤسای باشگاه اینتر بر پایه جام‌های کسب شده
- پر افتخارترین رؤسای باشگاه اینتر به ترتیب عبارت اند از: ۱-ماسیمو موراتی/جاچینتو فاکتی(۱۶ جام)[توضیح ۱] ۲-آنجلو موراتی و استیون ژانگ(۷ جام)
| نام | سری آ | کوپا ایتالیا | سوپر جام ایتالیا | لیگ قهرمانان اروپا | جام یوفا | جام بین قاره ای | جام باشگاه‌های فوتبال جهان | مجموع |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ماسیمو موراتی | ۴ | ۲ | ۲ | ۱ | ۱ | ۱ | ۱۱ | |
| آنجلو موراتی | ۳ | ۲ | ۲ | ۷ | ||||
| استیون ژانگ | ۲ | ۲ | ۳ | ۷ | ||||
| جاچینتو فاکتی | ۱ | ۲ | ۲ | ۵ | ||||
| ایوانوئه فرایتزولی | ۲ | ۲ | ۴ | |||||
| ارنستو پلگرینی | ۱ | ۱ | ۲ | ۴ | ||||
| فردیناندو پوتزانی | ۲ | ۱ | ۳ | |||||
| کارلو ماسرونی | ۲ | ۲ | ||||||
| کارلو ده مدیچی | ۱ | ۱ | ||||||
| جورجیو هالس | ۱ | ۱ | ||||||
| اورسته سیمونوتی | ۱ | ۱ | ||||||
| مجموع | ۲۰ | ۹ | ۸ | ۳ | ۳ | ۲ | ۱ | ۴۶ |
توضیحات
- موراتی دو بار در طول دوران ریاست خود استعفا داد؛ اولین بار از مه تا ژوئیه ۲۰۰۹ و دومین بار از ژانویه ۲۰۰۴ تا نوامبر ۲۰۰۶، جایی که این نقش به جاچینتو فاکتی واگذار شد.
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.