از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
از سال ۱۹۰۸ میلادی که تیم ملی فوتبال آلمان نخستین بازی رسمی‌اش را انجام داد،[۱] این تیم یکی از موفق‌ترین تیم‌های ملی فوتبال در جهان بوده‌است. این تیم قهرمان جام جهانی ۲۰۱۴ شد، و چهارمین قهرمانی‌اش را در نوزدهمین حضورش در جام جهانی جشن گرفت؛ در جام ملت‌های اروپا نیز با ۱۳ حضور، جمعاً ۳ بار قهرمان شده که آخرین آن به جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۶ بازمی‌گردد.[۲] در مسیر کسب این قهرمانی‌ها، ۲۰ بازیکن توانستند همزمان قهرمان جام جهانی و قهرمان جام ملت‌های اروپا شوند و ۶ بازیکن نیز توانستند در جام جهانی، در ادوار مختلف، برندهٔ مدال‌های طلا، نقره، و برنز شوند. لوتار ماتئوس با ۲۵ بازی، دارای رکورد جهانی بیش‌ترین بازی در جام جهانی است، و با حضور در ۵ جام جهانی، همراه با آنتونیو کارباخال از مکزیک، رکورددار بیش‌ترین تعداد حضور در جام جهانی نیز هست.[۳] میروسلاو کلوزه با به ثمر رساندن ۱۶ گل، گل‌زن‌ترین بازیکن تمام ادوار جام‌های جهانی است، در حالی که گرد مولر با ۱۴ گل در ردهٔ سوم است.[۳] فرانتس بکن‌باوئر نیز یکی از ۳ نفری است که توانسته هم به‌عنوان بازیکن و هم به‌عنوان مربی قهرمان جام جهانی شود.[۴] بودو ایلگنر دروازه‌بان تیم ملی آلمان نیز، نخستین دروازه‌بانی بود که توانست در فینال جام جهانی دروازهٔ خود را بسته نگاه دارد.[۵] الیور کان در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ برندهٔ توپ طلایی شد و تا کنون تنها دروازه‌بانی است که موفق شده این جایزه را تصاحب کند.[۶]
 | این مقاله نیازمند بهروزرسانی است. (آوریل ۲۰۲۴) |
ماتئوس نخستین برندهٔ جایزهٔ بازیکن سال فوتبال جهان در سال ۱۹۹۱ بود،[۷] و یکی از ۵ بازیکن آلمانی است که جایزهٔ توپ طلا را کسب کرده‌است؛ ۲ تن از این ۵ نفر بکن‌باوئر و کارل-هاینتس رومنیگه هستند که هرکدام از آن‌ها دو بار برندهٔ این جایزه شده‌اند.[۸] بکن‌باوئر همچنین در فهرست بازیکن قرن فیفا در ردهٔ هشتم قرار گرفت و در تیم منتخب فوتبال سدهٔ ۲۰ حضور داشت.[۹] ۱۰ نفر از بازیکنان تیم ملی آلمان در فیفا ۱۰۰ حضور دارند،[۱۰] و ۱۰ تن نیز با انجام ۱۰۰ بازی ملی یا بالاتر، در فهرست باشگاه قرن فیفا نام‌شان ثبت شده‌است.[۱۱] لوتار ماتئوس با انجام ۱۵۰ بازی ملی، نُهمین بازیکن دارای بیش‌ترین بازی ملی است و میروسلاو کلوزه با ۷۱ گل ملی، در ردهٔ دوازدهمین گلزن برتر تاریخ فوتبال قرار دارد.[۱۲]
کاپیتان سابق تیم ملی، توسط فدراسیون فوتبال آلمان ملقب به لقب کاپیتان افتخاری[الف] می‌شود. تاکنون ۴ بازیکن سابق تیم ملی آلمان این لقب را دریافت کردند: فریتس والتر (۱۹۵۸)، اووه زلر (۱۹۷۲)، فرانتس بکن‌باوئر (۱۹۸۲) و لوتار ماتئوس (۲۰۰۱).[۱۳]
در طول سدهٔ بیستم میلادی، مرزهای آلمان دچار تغییراتی شد که این امر بر تیم ملی این کشور نیز تأثیر گذاشت. پس از آنشلوس، تیم ملی فوتبال اتریش در تیم ملی آلمان ادغام شد و در نتیجهٔ آن، در جام جهانی ۱۹۳۸ چند بازیکن اتریشی در ترکیب تیم ملی آلمان قرار داشتند.[۱۴] پس از جنگ جهانی دوم و شکست آلمان، دو کشور آلمان غربی و شرقی ایجاد شدند که هرکدام از آن‌ها تیم ملی فوتبال خود را داشتند و علاوه بر آلمان غربی و آلمان شرقی (۱۹۵۲–۹۰)، زارلند (۱۹۵۰–۵۶) نیز تشکیل شده‌بود.[۱۵] شناخته می‌شدند.[۱۶] در طول این دوره، و تا پیش از اتحاد دوبارهٔ آلمان در سال ۱۹۹۰ میلادی، این تیم با نام تیم ملی فوتبال آلمان غربی شناخته می‌شد[۱۷] و پس از اتحاد، تیم آلمان شرقی نیز در آن ادغام شد.[۱۶]
این فهرست تنها بازیکنان تیم ملی فوتبال آلمان (غربی) یعنی تیمِ فدراسیون فوتبال آلمان را در بر می‌گیرد و تنها بازیکنانی که بیش از ۲۰ بازی ملی داشته‌اند، یا بیش از ۱۰ گل به ثمر رسانده‌باشند، و نیز بازیکنانی که در ترکیب فینال‌های جام جهانی یا جام ملت‌های اروپا حضور داشته‌اند را شامل می‌شود.
| (ک. ا) | کاپیتان افتخاری تیم ملی |
| ب.م. | تعداد بازی‌های ملی |
| ج.ج. | حضور در جام جهانی فوتبال |
| ج.م. | حضور در جام ملت‌های اروپا |
 |
قهرمان |
 |
نایب قهرمان |
 |
سوم |
.JPG)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.