فمینیسم در ایتالیا
From Wikipedia, the free encyclopedia
فمینیسم در ایتالیا در دوره رنسانس ایتالیا که نخستین تجلی رنسانس سرتاسری در اروپا بود و یک دورهٔ دگرگونی فرهنگی بزرگ و دستاوردی که در ایتالیا در طی سدهٔ چهاردهم آغاز شد و تا سدهٔ شانزدهم ادامه یافت، سرچشمه گرفت.
نویسندگان ایتالیایی مانند کریستین دو پیزان، مودراتا فونته، لوکرزیا مارینلا و دیگران ایدههای نظریه فمینیست پشت برابری جنسیتی را توسعه دادند. برخلاف جنبشهای فمینیستی در فرانسه و بریتانیا، مدافعان اولیه حقوق زنان در ایتالیا بر آموزش زنان و بهبود شرایط اجتماعی تأکید داشتند.[1]
فمینیسم ایتالیایی در نیمه اول سده بیستم تحت حکومت فاشیستی بنیتو موسولینی رهبر حزب فاشیست ایتالیا، با ایدئولوژی فاشیستی که تولید مثل را به عنوان وظیفه زنان را دیکته میکرد، دچار شکست شد.[2]
در دوره پس از جنگ، جنبشهای فمینیستی با فعالیتهای همگانی بر سر موضوعاتی مانند طلاق یا پایان قانونی ازدواج و خاتمه یافتن بارداری به واسطهٔ جراحی یا خارج کردن جنین یا رویان از رحم یا سقط جنین در دهه ۱۹۷۰ افزایش یافت.[3]
فمینیسم ایتالیایی اخیراً، بهویژه در دوران نخستوزیر سابق ایتالیا سیلویو برلوسکونی، با تمرکز بر مخالفت با شیگرایی زنان در برنامههای تلویزیونی ملی و سیاست برجستهتر شدهاست.[4]