From Wikipedia, the free encyclopedia
فشردگی گرانشی پدیده‌ای است که در آن گرانش بر روی جرم یک جسم، آن را فشرده می‌کند و اندازه آن را کاهش می‌دهد و چگالی جسم را افزایش می‌دهد.
در مرکز سیاره یا ستاره، فشرده سازی گرانشی توسط مکانیسم کلوین هلمهولتز گرما تولید می‌کند. این مکانیسمی است که توضیح می‌دهد چگونه مشتری به تابش گرمای تولید شده توسط فشرده سازی گرانشی خود ادامه می‌دهد.[1]
رایج‌ترین مرجع برای فشرده سازی گرانشی، تکامل ستاره‌ای است. خورشید و دیگر ستارگان رشته اصلی در اثر رمبش گرانشی اولیه یک ابر مولکولی تولید می‌شوند. با فرض اینکه جرم ماده به اندازه کافی بزرگ باشد، فشرده سازی گرانشی اندازه هسته را کاهش می‌دهد و دمای آن را افزایش می‌دهد تا زمانی که همجوشی هیدروژن شروع شود. این واکنش همجوشی هیدروژن به هلیوم انرژی آزاد می‌کند که فشار گرانشی به سمت داخل را متعادل می‌کند و ستاره برای میلیون‌ها سال پایدار می‌شود. هیچ فشردگی گرانشی دیگری تا زمانی که هیدروژن تقریباً تمام نشود رخ نمی‌دهد و فشار حرارتی واکنش همجوشی را کاهش می‌دهد.[2] در پایان عمر خورشید، فشردگی گرانشی آن را به یک کوتوله سفید تبدیل می‌کند.[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
