فریدریش یکم، امپراتور مقدس روم
From Wikipedia, the free encyclopedia
فریدریش یکم (بارباروسا، به معنیِ ریش-قرمز) (به آلمانی: Friedrich I Barbarossa) در سال ۴ مارس ۱۱۵۲ در فرانکفورت به عنوان شاه آلمان و در ۱۸ ژوئن ۱۱۵۵، توسط پاپ آدریان چهارم به عنوان امپراتور مقدس روم تاجگذاری کرد.
فریدریش یکم بارباروسا | |
---|---|
امپراتور مقدس روم | |
سلطنت | ۱۱۵۵–۱۰ ژوئن ۱۱۹۰ |
تاجگذاری | ۱۸ ژوئن ۱۱۵۵، رم |
پیشین | لوتار سوم |
جانشین | هاینریش ششم |
پادشاه ایتالیا | |
سلطنت | ۱۱۵۵–۱۰ ژوئن ۱۱۹۰ |
تاجگذاری | ۱۵ آوریل ۱۱۵۵، پاویا |
پیشین | کنراد سوم |
جانشین | هاینریش ششم |
پادشاه آلمان | |
سلطنت | ۴ مارس ۱۱۵۲–۱۰ ژوئن ۱۱۹۰ |
تاجگذاری | ۹ مارس ۱۱۵۲، آخن |
پیشین | کنراد سوم |
جانشین | هاینریش ششم |
پادشاه بورگوندی | |
سلطنت | ۱۱۵۲–۱۰ ژوئن ۱۱۹۰ |
تاجگذاری | ۹ مارس ۱۱۵۲، آرل |
دوک سوابی | |
سلطنت | ۱۵ آوریل ۱۱۴۷–۴ مارس ۱۱۵۲ |
پیشین | فریدریش دوم |
جانشین | فریدریش چهارم |
زاده | دسامبر ۱۱۲۲ اواسط دسامبر ۱۱۲۲، دوک نشین سوابیا، پادشاهی آلمان (فرانسه امروزی) |
درگذشته | ۱۰ ژوئن ۱۱۹۰ (۶۷ سال) رودخانه گوسکو، پادشاهی ارمنی کیلیکیه، سلوکیه، (ترکیه امروزی) |
آرامگاه | کلیسای سنت پیتر، انطاکیه (گوشت) کلیسای صلیبی تایر (استخوانها) کلیسای سنت پل، طرسوس، ترکیه (قلب و اندامهای درونی |
همسر(ان) | آدلهاید وهبورگ م. ۱۱۴۷؛ سال ۱۱۵۳ بئاتریس یکم م. ۱۱۵۶؛ سال ۱۱۸۴ |
فرزند(ان) | فریدریش پنجم، دوک سوابی هاینریش ششم، امپراتور مقدس روم فریدریش ششم، دوک سوابی اتو یکم، کنت بورگوندی کنراد دوم، دوک سوابی فیلیپ، دوک سوابی |
دودمان | اشتاوفر |
پدر | فیلیپ، دوک سوابی |
مادر | جودیت باواریا |
از وقایع مهم دوران او به جنگش با اتحادیه لومباردی، متشکل از دولتشهرهای شمال ایتالیا میتوان اشاره کرد که به عقد قرارداد کنستانتین انجامید. وی به جنگ سوم صلیبی نیز لشکر کشید که قبل از آغاز جنگ در رودخانهای غرق شد. فریدریش نسبت به سن و سالش بسیار پُخته تر نشان میداد، مردی سُرخ ریش، خوش سخن، جنگآوری مصمم و رهبری شایسته بود. در رم پاپ را ناگزیر کرد که او را تاجگذاری کند سپس لومباردی را شهر به شهر به تصرف درآورد. سال ۱۱۶۲ میلادی میلان که مقاومت میکرد با خاک یکسان شد. وقتی پاپ الکساندر سوم زبان به اعتراض گشود، فریدریش پاپ جدیدی بر روی کار آورد. پادشاه فرانسه به پاپ فراری پناه داد. ایتالیای مستأصل سر به شورش برداشت. فریدریش که با سپاهی طاعون زده در رم بود به سوی شمال عقب نشست. سال ۱۱۷۶ میلادی در لنیانو به دست چریکهای لومباردی در هم شکست و ناگزیر به تیرول گریخت. برای پرهیز از وضع بدتر، به ونیز رفت و جهت فرمانبرداری رکاب پاپ را به دست گرفت.[1]