علی شریعتی
جامعهشناس، فعال سیاسی و مذهبی ایرانی (۱۳۱۲–۱۳۵۶) / From Wikipedia, the free encyclopedia
علی شریعتی مَزینانی (۲ آذر ۱۳۱۲ – ۲۹ خرداد ۱۳۵۶) مشهور به دکتر علی شریعتی استاد تاریخ، سخنران، نویسنده، اسلامشناس، جامعهشناس و پژوهشگر دینی اهل ایران بود. او از مبارزان و فعالان مذهبی و سیاسی و از نظریهپردازان انقلاب اسلامی ایران بود.[2][3][4][5][5][6][7] شریعتی نگرشی نوین به تاریخ و جامعهشناسی اسلام عرضه کرد. او بازگشت به تشیع حقیقی و انقلابی را نیرویی برای تحقق عدالت اجتماعی قلمداد میکرد.[8][9]
علی شریعتی | |
---|---|
زادهٔ | ۲ آذر ۱۳۱۲ مزینان، سبزوار، خراسان، ایران |
درگذشت | ۲۹ خرداد ۱۳۵۶ (۴۳ سال) ساوتهمپتون، انگلستان |
علت مرگ | ایست قلبی |
آرامگاه | دمشق، سوریه |
تحصیلات | کارشناسی ادبیات فارسی دکتری ادبیات فارسی |
محل تحصیل | مشهد سوربن |
پیشه | جامعهشناس،[1] نویسنده، پژوهشگر دینی |
سالهای فعالیت | ۱۳۳۱–۱۳۵۶ |
آثار | فهرست کامل |
عنوان | معلم شهید، معلم انقلاب |
همسر(ها) | پوران شریعترضوی |
فرزندان | ۴، از جمله احسان، سوسن و سارا |
والدین | محمدتقی شریعتی زهرا امینی |
خویشاوندان | مهدی شریعترضوی |
وبگاه |
وی از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۱ سخنرانیهایی در حسینه ارشاد میکرد که پس از نفی وجود نهاد روحانیت در اسلام مورد غضب روحانیت شیعه قرار گرفت و ساواک از ادامه سخنرانیهای او جلوگیری کرد.
شریعتی علاوه بر تأثیر بر انقلاب ایران، به دلیل فعالیت برای احیای مذهب و سنت در جامعه و سخنرانی علیه سلطنت پهلوی نیز شهرت دارد. از زمان انقلاب تاکنون مراسم زیادی به یاد او برگزار شدهاست و نقدهایی پیرامون آثار، آراء و تأثیر او بر چند دهه از تاریخ معاصر ایران وجود دارد.[10][11]
او در انگلستان درگذشت و مومیایی او بر خلاف وصیتش در نزدیکی زینبیه در دمشق به امانت سپرده شدهاست.[12][13][14]