صلحنامه
From Wikipedia, the free encyclopedia
صُلحنامه آن است که انسان با دیگری سازش کند که مقداری از مال یا منفعت مال خود را ملک او کند، یا از طلب، یا حق خود بگذرد خواه در مقابل عوض باشد یا بدون عوض.[1]
در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران، صلحنامه به عنوان یک قرارداد در مقام حل اختلافات یا به منظور رهایی از اصول و قواعد موجود در خصوص عقود معین مورد استفاده قرار میگیرد.