شورش تایپینگ
From Wikipedia, the free encyclopedia
شورش تایپینگ که به عنوان جنگ داخلی تایپینگ نیز شناخته می شود، یک شورش و جنگ داخلی بزرگ بود که در چین بین دودمان چینگ به رهبری منچوها ها و پادشاهی آسمانی تایپینگ به رهبری مردمان هان و هاکا روی داد. این شورش از ۱۸۵۰ تا ۱۸۶۴ بطول انجامید، گرچه پس از سقوط تیانجینگ(نانجینگ فعلی) آخرین لشگر شورشی تا آگوست ۱۸۷۱ پاکسازی نشد. پس از جنگیدن در خونین ترین جنگ داخلی تاریخ، با بیش از بیست میلیون کشته، دولت مستقر چینگ قاطعانه پیروز شد، گرچه این پیروزی با هزینه های گزافی به ساختار مالی و سیاسیاش همراه بود.
شورش تایپینگ Taiping Rebellion | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
نقاشی از نبرد آنکینگ در سال ۱۸۸۴ (۱۸۶۱) | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
Later stages: |
پادشاهی آسمانی تایپینگ همرزمان: شورشیان نیان | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
| |||||||
قوا | |||||||
۱٬۱۰۰٬۰۰۰+ | ۵۰۰٬۰۰۰ | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
۱۴۵,۰۰۰ کشته | ۲۴۳,۰۰۰ کشته | ||||||
کل تلفات: ۲۰–۳۰ میلیون نفر (بهترین تخمین).الگو:Sfnb |
رهبر شورش تایپینگ شخصی به نام هونگ شئو چوان بود که تحت تأثیر آیین مسیحیت قصد نجات بشریت را داشت. هدف قیام او مبارزه با فساد، فقر و ایجاد برابری اعلام شد. او براندازی حکومت چین و استقرار حکومت تایپینگ را در راس برنامههای خود قرار داد. دامنه این شورش نیمی از چین را فرا گرفت. در این شورشها بسیاری از کتابخانهها و موسسههای فرهنگی این کشور در آتش سوختند.[1] گفته میشود قیام تایپینگ دستاوردی به جز نابودی بخشی از سابقه فرهنگی چین نداشتهاست.[2]