سد گلپایگان
From Wikipedia, the free encyclopedia
مطالعات سد گلپایگان در سال ۱۳۲۳ شروع شد. این سد نخستین سد مدرن ایران است. عملیات ساخت آن نیز در سال ۱۳۲۶ آغاز و در سال ۱۳۳۶ به بهرهبرداری رسید.
سد سنگریزهای گلپایگان با هسته رُسی مایل است و با شیوه قدیمی ساخت سدهای خاکی بر روی پی سنگی شِل ساخته شدهاست.
در سال ۱۳۴۹–۵۰، به تراز تاج سد ۵ متر و به تاج سرریز ۷ متر افزوده شد و در نتیجه گنجایش مخزن از ۲۸ به ۴۲/۵ میلیون متر مکعب افزایش پیدا کرد.
سیستم آبگیر - تخلیهکننده سد گلپایگان شامل دو لوله به قطر ۳۶ و ۵۶ اینچ و به طول ۲۱۰ متر میباشد که به دو سری شیرهای هاول بانگر مجهز میگردند.
تجهیزات نصب شده در این خطوط عبارتند از: آشغالگیر ورودی، دریچه تعمیراتی رأس، شیر پروانهای اضطراری و شیر سرویس هاول بانگر.
اطلاعات اجمالی سد گلپایگان, نام رسمی ...
سد گلپایگان | |
---|---|
نام رسمی | سد گلپایگان |
کشور | ایران |
محل | ۲۵ کیلومتری جنوب غربی گلپایگان |
مختصات | ۳۳٫۴۰۲۸۵°شمالی ۵۰٫۰۸۷۱۲۷°شرقی / 33.40285; 50.087127 |
آغاز ساخت | ۱۳۲۶ |
گشایش | مرحله اول ۱۳۳۶، مرحله دوم ۱۳۵۰ |
سد و سرریزها | |
گونه سد | سنگریزهای با هسته رسی |
بر روی رود | اناربار |
ارتفاع از پی | ۵۶ |
طول تاج | ۳۶۰ |
گونه سرریز | اوجی آزاد |
مخزن | |
حجم کل مخزن | ۴۲٫۵ میلیون متر مکعب |
مساحت مخزن | ۲٫۶۴ کیلومتر مربع |
درازای مخزن | ۴ کیلومتر |
سد پاییندست و سرریزها | |
گونه سد | سنگریزهای با هسته رسی |
[1] |
بستن