زبانهای فرانکونیایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبانهای فرانکونیایی (زبانهای فرانسوی، زبانهای فرانکی) (هلندی: Frankisch ; آفریکانس: Frankies ; آلمانی: Fränkisch) شامل تعدادی از زبانها و گویشهای ژرمنی غربی است که احتمالاً ریشه در زبانها و گویشهایی دارند که در ابتدا توسط فرانکها در قرن ۳ بعد از میلاد صحبت میشدند. یکی از گویشوران معروف این زبانها امپراتور شارلمانی بودهاست. زبان شناسان دیدگاههای متفاوتی دارند در مورد اینکه ریشه واحد زبانهای فرانکونیایی چیست و آیا این زبانها از نیازبانی به نام Istvaeonic گرفته شدهاند، دارند
زبانها و گویشهای فرانسوی از سه گروه اصلی تشکیل شدهاست. اولین شاخه زبانهای فرانکی سفلی است که متشکل از هلندی و آفریکانس و همچنین چندین گویش فرانکی سفلی است که در هلند و بلژیک صحبت میشود، جایی که آنها به عنوان لهجه هلندی و لیمبورخی در نظر گرفته میشوند و در آلمان جایی که آنها به عنوان لهجه آلمانی در نظر گرفته میشوند.
گروه دوم گویشهای مرکزی و راین فرانسه هستند. لهجههای آلمانی مرکزی در آلمان و بلژیک با عنوان لهجه آلمانی و در لوکزامبورگ با عنون، لوکزامبورگی شناخته می شند. این گروه در فرانسه با عنوان لورن فرانکونیان و در هلند با نام کرکراس شناخته میشوند. آلمانی پنسیلوانیا ریشه در گویش فرانکی راین دارد.
دسته سوم از گویشهای فرانکی، دسته جنوبی هستند که با نام گویشهای فرانکی علیا شناخهته میشوند و شامل گویشهای فرانکی جنوبی و شرقی میشوند. فرانکی جنوبی عمدتاً در آلمان و همچنین در فرانسه نیز صحبت میشود، در حالی که فرانکی شرقی فقط در آلمان صحبت میشود. لهجههای فرانکی علیا در آلمان به عنوان لهجه آلمانی و در فرانسه به عنوان آلزاسی در نظر گرفته میشوند. آنها گویشهای انتقالی بین آلمانی مرکزی و آلمانی علیا هستند. از آنجا که از آنها در منطقه فرانکونی سخن گفته میشود، گویشهای فرانکونیای شرقی تنها کلماتی هستند که توسط گویندگانشان از آن به عنوان «فرانکونی» (یا بهتر بگوییم Fränkisch) یاد میشود.