روابط خارجی ایران
روابط دیپلماتیک ایران با سایر کشورها / From Wikipedia, the free encyclopedia
سیاست خارجی ایران به رابطههای اقتصادی و دیپلماتیک میان حکومت ایران و حکومتهای کشورهای دیگر اشاره دارد. بهطور کلی، میتوان سیاست خارجی این کشور را به سه بازهٔ زمانی قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی بخشبندی کرد.
آخرین حکومتهای ایران، سیاست خارجی متفاوتی را دنبال کردهاند. محمدرضا پهلوی، در سیاست خارجی به دنبال دوری از تنش بود و با وجود روابط نزدیک با آمریکا، با اتحاد جماهیر شوروی نیز روابط مناسبی ایجاد کرد؛ در همین حال، با بسیاری از کشورهای جنبش عدم تعهد، روابط گرمی را حفظ کرد. با وجود روابط دوستانه با جهان، وی همواره نیروی نظامی ایران را تقویت میکرد. اما با پدیداری جمهوری اسلامی، ایران تبدیل به کشوری تجدیدنظرطلب، مخاصمهجو، رادیکال و مذهبی شد. استکبارستیزی و صدور انقلاب از سیاستهای مورد توجه ایران در این دوره هستند. در زمینهٔ غربستیزی، جمهوری اسلامی همچنین کوشش کرد که با رژیمهای کمونیستی روابط نزدیکی برقرار کند. سیاست خارجی ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷، بیشتر بر اساس ارزشگذاریهای نظام دینی شکل گرفت و تغییر ماهیت داد. پایهگذاری نظام جمهوری اسلامی بر اساس قانون و احکام اسلامی و برنامههای هستهای و موشکی ایران را مهمترین چالشهای این کشور در روابط خارجیاش برمیشمارند. در سالهای اخیر مذاکراتی با گروه ۱+۵ صورت گرفت اما نه تنها نتیجه مثبتی در سیاستهای خارجی و تحریمهای آمریکا علیه ایران نداشت بلکه پس از خروج آمریکا با چرایی نقض برجام توسط جمهوری اسلامی، تحریمهای شدید و سنگینتری علیه ایران ایجاد شد.