راه حل نهایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
راه حل نهایی (به آلمانی: Die Endlösung) برنامهٔ آلمان نازی برای کشتار جمعی سازمانیافتهٔ یهودیان در طول جنگ جهانی دوم بود که موجب به وقوع پیوستن هولوکاست شد. هاینریش هیملر طراح اصلی آن بود و آدولف هیتلر آن را راه حل نهایی مسئله یهود (به آلمانی: die Endlösung der Judenfrage) نامید.
تاریخ | ۱۹۴۱–۱۹۴۵ |
---|---|
مکان | اروپای تحت اشغال آلمان |
شرکتکنندهها | اساس، پلیس مخفی (سیپو)، گشتاپو، اس دی، وافن اساس، ورماخت |
طراحی و تصمیمگیری در مورد این مسئله در سال ۱۹۴۲ در کنفرانس وانزی در عمارتی در نزدیکی برلین اتفاق افتاد و در نهایت منجر به هولوکاست[1] و کشته شدن دو سوم یهودیان اروپا و نود درصد یهودیان لهستان شد. به گفتهٔ تاریخ نویسان تصمیمگیری در مورد مسئلهٔ راه حل نهایی به یکباره اتفاق نیفتاد و نتیجهٔ پیشرفت تدریجی و مداوم بحثها و مطالعات پیرامون «کشتن تمام یهودیان باقیمانده در دست آلمان نازی» در ۲۵ ماه اول شروع جنگ جهانی دوم بودهاست. در سال ۱۹۴۰ پس از سقوط فرانسه آدولف آیشمان پیشنهاد نقل مکان و تبعید یهودیان را به فرانسه به عنوان مستعمره آلمان عنوان کرد. اما این پیشنهاد به دلیل هزینه بالای تدارکات لغو شد. به گفتهٔ رائول هیلبرگ، یک سال بعد واحدهای کشتار سیار و پس از آن قطارهای مرگ که یهودیان را به کمپهای مجهز به سیستم اجرای راه حل نهایی انتقال میداد شروع به کار کردند.