رادار هواشناسی
From Wikipedia, the free encyclopedia
رادار هواشناسی نوعی از رادار است که برای مکان یابی بارش، محاسبهٔ حرکت آن و تخمین نوع آن(باران، برف، تگرگ و غیره) به کار میرود. بیشتر رادارهای هواشناسی از نوع پالس-دوپلر هستند که توانایی شناسایی حرکت قطرههای باران و شدت بارش را دارند. هر دو نوع این اطلاعات میتواند برای تعیین ساختار طوفان و پتانسیل آن برای ایجاد هوای بد تحلیل شود.
در خلال جنگ جهانی دوم کاربران رادار متوجه شدند که وضع هوا بازتابی را روی صفحهٔ رادار ایجاد میکند و باعث میشود که روی اهداف احتمالی دشمن ماسکه شده و دیده نشوند. تکنیکهایی ابداع شد تا این پدیده را فیلتر کند، ولی دانشمندان آغاز به مطالعهٔ این پدیده کردند. زمان چندانی از پایان جنگ نگذشته بود که برخی از رادارهای اضافی برای شناسایی بارش به کار گرفته شدند. از آن زمان به بعد، رادارهای هواشناسی به صورت تخصصی آغاز به تغییر و تحول کردند و هماکنون به وسیلهٔ خدمات هواشناسی ملی، اداره پژوهش در دانشگاهها و اخبار هواشناسی تلویزیون به کار برده میشوند. تصاویر خام بهطور مرتب به کار میروند و نرمافزار تخصصی دادههای رادار را برای انجام پیشبینی کوتاه مدت وضعیت آیندهٔ هوا و شدت باران، برف، تگرگ و دیگر پدیدهها دریافت میکند. آن چه که از رادار دریافت میشود به شکل الگوهای پیش بینی عددی وضع هوا برای بهبود تحلیلها و پیشبینیها به کار میرود.