رادار تصویربرداری فضابرد

رادار تصویربرداری فضابرد (انگلیسی: Spaceborne Imaging Radar) به اختصار SIR نامیده می‌شود، یک رادار دهانه ترکیبی (SAR) است که در سال ۱۹۹۴ بر روی فضاپیمای اندور و اس‌تی‌اس-۶۸ نصب گردید. این رادار توسط آزمایشگاه رادار فضایی ناسا راه‌اندازی شد و دارای ۳ فرکانس رادار در طول موج ۲۴ سانتی‌متر، باند سی (۶ سانتی‌متر) و باند ایکس (۳ سانتی‌متر) است که به آن امکان انجام مطالعات زمین‌شناسی، آب‌شناسی، بوم‌شناسی و اقیانوس‌نگاری را می‌دهد. مقایسه داده‌های رادار با داده‌های گردآوری شده توسط گروهی از محققان بر روی زمین و نیز با هواپیما و کشتی با اندازه‌گیری همزمان پوشش گیاهی، رطوبت خاک، وضعیت دریا، برف و شرایط آب و هوایی در هر پرواز صورت می‌گیرد.

رادار تصویربرداری فضابرد

SIR-C/X-SAR in the payload bay of space shuttle Endeavour on STS-59, 9 April 1994.
گونه مأموریت	علوم زمین
اپراتور	ناسا · آزمایشگاه پیش‌رانش جت
وبگاه	jpl.nasa.gov/missions/spaceborne-imaging-radar-c-x-band-synthetic-aperture-radar-sir-c-x-sar/
مدت مأموریت	Two trips, 11 days each
ویژگی‌های فضاپیما
سازنده	آزمایشگاه پیش‌رانش جت
آغاز مأموریت
تاریخ راه‌اندازی	9 April 1994 and ۳۰ سپتامبر ۱۹۹۴
موشک	STS-59 و اس‌تی‌اس-۶۸
سایت پرتاب	پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال

تصویر فضابرد رادار از آتشفشان آنزن
گرفته‌شده از شاتل فضایی، ۱۵ آوریل ۱۹۹۴

مأموریت رادار تصویربرداری فضابرد وجود کانال‌های رودخانه‌ای پنهان در صحرای بزرگ آفریقا را آشکار ساخت که نشان‌دهنده تغییر اقلیم در گذشته‌است. رادار تصویربرداری فضابرد در تحقیقات آتشفشان‌شناسی با تصویربرداری ماهواره‌ای از محیط‌های دور از دسترس و خطرناک به پژوهشگران کمک می‌کند. از این رادار در تهیه نقشه‌های تفصیلی سه‌بعدی از سطح زمین نیز استفاده می‌شود.

جستارهای وابسته

• مأموریت مکان‌نگاری شاتل رادار

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Spaceborne Imaging Radar». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۴.