دکل مهارشده
From Wikipedia, the free encyclopedia
دکل یا برج مهارشده یک سازه باریک عمودی مرتفع است که تأمین پایداری آن توسط اعضای مهار (کابلهای کششی مورب متصل به زمین) صورت میگیرد. دکل به تنهایی فقط توانایی تحمل وزن خود را به صورت نیروهای فشاری دارد، اما برای پایداری جانبی نیاز به تکیه گاه جانبی دارد. برای تأمین پایداری جانبی آن توسط اعضای مهار، لازم است که کابلهای مهاری صاف و مستقیم بمانند تا در برابر نیروهای جانبی مانند بارهای ناشی از باد مقاومت کنند. کابلهای مهاری معمولاً در زوایای مساوی نسبت به پایه سازه قرار میگیرند.
دکلهای مهارشده برای مخابرات، قایقرانی و هواشناسی استفاده میشوند. بلندترین دکل مهارشده در حال حاضر با ۲٬۰۶۳ فوت (۶۲۹ متر) ارتفاع، دکل کیویالوای-تیوی (KVLY-TV) در نزدیکی بلانچارد، ,واقع در داکوتای شمالی ایالات متحده آمریکا میباشد.
دو نوع دکل مهارشده وجود دارد. نوع اول، برج نیمه مهارشده است و سازه ای است که از یک دکل مهارشده در بالای یک برج پایدار مستقل تشکیل شدهاست. مهارها ممکن است به بالای سازه پایدار مستقل یا روی زمین متصل شوند. یک برج معروف از این نوع برج گربراندی است. نوع دیگر دکل مهارشده، برج با مهار اضافی است که خود آن یک برج پایدار مستقل است که یا بهطور موقت برای افزایش پایداری، به عنوان مثال در حین ساخت و ساز، یا برای انتقال نیروهای برشی جهتی خاص، فقط در یک جهت متصل شدهاست. نمونه ای از این نوع، یک تیر برق در انتهای یک خط انتقال برق است که در آن خط به پایان میرسد یا در جهت دیگری امتداد مییابد. تیر برق فقط به مهار در یک جهت نیاز دارد تا بارهای جانبی نامتعادل کننده خط انتقال نیرو را در جهت دیگر تحمل کنند.