![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a7/Mansell_and_Senna_at_Silverstone.jpg/640px-Mansell_and_Senna_at_Silverstone.jpg&w=640&q=50)
دور پیروزی
From Wikipedia, the free encyclopedia
دور پیروزی (همچنین دور افتخار) اصطلاحی است که در ورزشهای موتوری برای توصیف یک دور اضافی از مسیر مسابقه پس از پایان یک مسابقه استفاده میشود. این دور با سرعت کم به راننده برنده اجازه میدهد تا پیروزی خود را جشن بگیرد و به تماشاگران فرصت تبریک و احترام به رقبا را میدهد. معمولاً، مارشالهای پرچم کنار پیست پرچمهای خود را در حرکتی به اهتزاز درمیآورند که به عنوان سلام فدراسیون بینالمللی اتومبیلرانی در ایالات متحده شناخته میشود.[نیازمند منبع] غیرمعمول نیست که مارشالها به عنوان یک حرکت برای رانندگان کف بزنند یا دست خود را تکان دهند و گاهی رانندگان در پاسخ به آنها دست تکان میدهند.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a7/Mansell_and_Senna_at_Silverstone.jpg/640px-Mansell_and_Senna_at_Silverstone.jpg)
دورهای پیروزی گاهی اوقات میتواند برای برنده و سایر رانندگان خطرناک شود، زیرا در بسیاری از مسیرها تورهای ایمنی میتوانند به راحتی توسط جمعیت بالا بروند، که سپس به مانعی برای مسابقه دهندگان تبدیل میشود.
دورهای پیروزی مرتباً شاهد بودهاست که رانندگانی که در مراحل پایانی مسابقه بازنشسته شدهاند، با اتومبیلهای یکی از رقبای خود به پیتها برمیگردند. برخی از نمونههای قابل توجه در فرمول یک عبارتند از: ریکاردو پاترز و دیدیه پیرونی در گرندپری موناکو ۱۹۸۲، نایجل منسل و آیرتون سنا در جایزه بزرگ بریتانیا در سال ۱۹۹۱ (تصویر)، ژان آلسی و مایکل شوماخر در جایزه بزرگ کانادا در سال ۱۹۹۵، گیلان شوماخر و مایکل شوماخر. فیزیچلا در گرندپری آلمان ۱۹۹۷، میکا هاکینن و دیوید کولتارد در گرندپری اسپانیا ۲۰۰۱ و مارک وبر و فرناندو آلونسو در گرندپری آلمان ۲۰۱۱ و گرندپری سنگاپور ۲۰۱۳ و سباستین فتل و پاسکال وهرلاین در گرندپری مالایی۲۰.
از اواسط دهه ۲۰۰۰، فدراسیون بینالمللی اتومبیلرانی، سازمان جهانی ورزش موتوری، کاری را که یک راننده فرمول یک ممکن است در دور پیروزی خود انجام دهد، محدود کردهاست. مقررات ورزشی بیان میکند که در پایان یک مسابقه، «همه ماشینها باید بدون توقف، بدون سبقت (مگر اینکه کاملاً ضروری باشد)، بدون دریافت هیچ جسمی و بدون هیچ کمکی (به جز اینکه از مارشالها در صورت لزوم)"، اگرچه این قانون به ندرت اجرا شدهاست، مانند فلیپه ماسا که پرچم برزیل را پس از پیروزی در گرندپری برزیل ۲۰۰۶ برد و مانند، لوئیس همیلتون پرچم انگلیس را به دنبال پیروزی جنجالی خود در ۲۰۲۱ به دست گرفت. جایزه بزرگ بریتانیا.[1] همچنین دیدن سبقت گرفتن از رانندگان در دور پیروزی، و همچنین توقف رانندگان برای صرفه جویی در یک لیتر نمونه سوخت مورد نیاز برای بازرسی پس از مسابقه، از جمله دلایل دیگر، امری عادی است.