دوره بابل میانه
تمدن تاریخی / From Wikipedia, the free encyclopedia
دوره بابل میانه که به «دوره کاسیتی» نیز معروف است، در جنوب میانرودان مربوط به ۱۵۹۵ تا ۱۱۵۵ پیش از میلاد و پس از غارت شهر بابل توسط هیتیها آغاز شد.[1][2][3] کاسیان، که سلسله آنها مترادف با این دوره است، در نهایت کنترل سیاسی بر منطقه را به دست گرفتند و قدرت خود را با به انقیاد بردن سلسله دریایی در ۱۴۷۵ پیش از میلاد تثبیت کردند.[4] پس از انقیاد سلسله دریایی، کاسیها منطقه بابل را در یک واحد سیاسی متحد کردند.[5] در اوج دوره بابلی میانه، پادشاهان کاسی مشغول تجارت، بازرگانی و سازماندهی ازدواج سیاسی با پادشاهان مصر و دیگر قدرتهای منطقهای بودند.[1][6] با این حال، پس از یک دوره افول تدریجی، دوره بابل میانه با سقوط سلسله کاسیت در سال ۱۱۵۵ پیش از میلاد فروپاشید. این فروپاشی در نتیجه تهاجم آشوریها (۱۲۳۲ - ۱۲۲۵ پیش از میلاد) رخ داد، که به طور موقت کاسیها را از حکومت خود بر جنوب بین النهرین آواره کرد.[1][4] سرانجام، ایلامیان حملات مختلفی انجام دادند و در نهایت در ۱۱۵۸ پیش از میلاد، به پایان سلسله کاسیها و دوره بابل میانه منجر شد.[1]
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
حدود ۱۵۹۵ پ.م – حدود ۱۱۵۵ پ.م | |
پس از | امپراتوری بابل کهن |
---|---|
پیش از | سلسله دوم ایسین |
پادشاه(ها) | بورنا بوریاش یکم (اولین شاه) انلیل-نادین-آخی (آخرین شاه) |
با این حال، گاهشماریهای متفاوتی از این دوره وجود دارد که توسط برخی از محققان معاصر در قرن بیستم پیشنهاد شدهاند، برخی پیشنهاد دادهاند که دوره بابل میانه تنها پس از فروپاشی در ۱۱۵۰ پیش از میلاد دوره کاسی محسوب میشود.[7] در حالی که سایر تاریخنگاران کل دوره ۱۵۹۵ تا ۶۲۶ پیش از میلاد را به عنوان تشکیل دوره بابل میانه میدانند.[8]