دعای فرج
From Wikipedia, the free encyclopedia
دعای فرج یا دعای سلامتی امام زمان که در کتاب تهذیب الاحکام این دعا از محمد باقر و جعفر صادق، نقل شدهاست؛ اما در سایر منابع عبارت «الصَّالِحِینَ» آمده و مشخص نشده از کدام امام نقل شدهاست.[1]
این مقاله دارای چندین مشکل است. خواهشمندیم به بهبود آن کمک کنید یا در مورد این مشکلات در صفحهٔ بحث گفتگو کنید. (دربارهٔ چگونگی و زمان مناسب برداشتن این برچسبها بیشتر بدانید)
|
این دعا برای سلامتی حجت بن حسن، دوازدهمین امام شیعیان است. از دیدگاه شیعه دوازه امامی، حجت بن الحسن منجی جهان از ظلم و ستم است. در مذهب شیعه خواندن این دعا سفارش شدهاست.[2][3]
شیخ عباس قمی در مفاتیحالجنان این دعا را از اعمال شب بیست و سه ماه رمضان ذکر کردهاست. دعای فرج با تفاوتهای اندکی در عبارت، در منابع مختلف روایی (از جمله کتاب کافی) ذکر شدهاست.[4]
شیعیان معمولا در هر روز بعد از نماز های یومیه این دعا را میخوانند و برای سلامتی و فرج امام زمانشان دعا میکنند