درازدندان (اندام)
From Wikipedia, the free encyclopedia
دِرازدندانیا عاج (به انگلیسی: Tusk)، دندانهای جلویی دراز و در حال رشد مداوم است که به خوبی از دهان برخی از گونههای پستانداران بیرون میزند. آنها معمولاً دندانهای نیش هستند، مانند گرازها، اسبهای آبی و گرازهای دریایی، یا در مورد فیلها دندانهای پیشین کشیده هستند.
درازدندانها دارای ویژگیهای مشترکی مانند وضعیت خارج دهانی، الگوی رشد، ترکیب و ساختار و عدم مشارکت در بلع هستند. تصور میشود که درازدندانها با محیطهای خارج از دهان، مانند خشکی، آبی یا قطبی سازگار شدهاند.[1]
در بیشتر گونههای دارای درازدندان، هر دو جنس نر و ماده دارای درازدندان هستند هرچند که برای نرها بلندتر هستند. اکثر پستانداران دارای یک جفت درازدندان هستند که هر کدام از یک سمت دهان به بیرون رشد میکند. درازدندانها عموماً خمیده و دارای سطح صاف و پیوسته هستند. تک درازدندان پیچهای و مستقیم شبهنهنگ تکشاخ، که از وسط دهان خارج میشود و فقط در نر وجود دارد، از ویژگیهای معمول درازدندانها که در بالا توصیف شده مستثنی است. رشد مداوم درازدندانها توسط بافتهای سازنده که در نوک دهانههای ریشه دندان هستند امکانپذیر میشود.[2][3] قبل از شکار و گسترش تجارت عاج، درازدندانهای فیل با وزن بیش از ۹۰ کیلوگرم (۲۰۰ پوند) غیرمعمول نبودند، گرچه امروزه نادر است که بیش از ۴۵ کیلوگرم (۱۰۰ پوند) مشاهده کنیم.[4]
به غیر از پستانداران، دوسگدندانها تنها مهرهداران شناخته شدهای هستند که درازدندان واقعی دارند.[5]