دام نقدینگی
From Wikipedia, the free encyclopedia
دام نقدینگی (به انگلیسی: Liquidity Trap) به وضعیتی گفته میشود که در اثر نرخ بهره بسیار پایین، سرمایهگذاران تمایلی به خرید اوراق قرضه نداشته و ترجیح میدهند که سرمایه خود را به صورت نقدی ذخیره کنند و در واقع تقاضای پول بینهایت است. در این وضعیت با توجه به انتظار به افزایش نرخ بهره، مردم سعی میکنند که سرمایه خود را جهت حداقل نموده زیان ناشی از افزایش نرخ بهره به صورت ذخایر راکد نگه دارند. این وضعیت در شرایط رکود اقتصادی ایجاد میشود و تزریق پول توسط بانک مرکزی هم هیج بهبودی در شرایط نخواهد داد.[1][2][3][4][5] به عبارتی انتظار افزایش نرخ بهره به مفهوم گرانتر شدن پول و منابع مالی خواهد بود و در این شرایط خریداران شروع به احتکار پول میکنند تا اسیر افزایش قیمتهای آتی نشوند و این در سطح کلان یعنی دام نقدینگی وضعیتی که رخداد آن از نگاه نظریه پردازان کلاسیک اقتصادی نامحتمل مینمود.[6][7][8][9] دام نقدینگی در اقتصاد کینزی به اینگونه شرح داده شدهاست که پس از آنکه نرخ بهره به یک سطح معین کاهش یابد ترجیح نقدینگی ممکن است تقریباً مطلق شود به این معنا که تقریباً همه ترجیح میدهند به جای نگه داشتن دارایی پول نقد را نگهدارای کنند.[10]
دام نقدینگی زمانی ایجاد میشود که مردم پول نقد را نزد خود نگه دارند زیرا انتظار دارند یک اتفاق نامطلوب مانند:کاهش قیمت، تقاضای ناکافی یا شرایط جنگ ایجاد شود.
براساس نظریه جریان اصلی، از میان خصوصیات یک دام نقدینگی نرخ بهره نزدیک به صفر بوده و تغییر در عرضه پول که هیچ تغییری در نرخ بهره ایجاد نمیشود[11]