خط امام
From Wikipedia, the free encyclopedia
خط امام اصطلاحی است که اولین بار در اوایل انقلاب سال ۱۳۵۷، توسط حزب توده بکار رفت و در بر گیرنده نوعی ایدئولوژی و طرز فکر بود که شامل ۵ عنصر زیر باشد:[1]
- جنبه ضد امپریالیستی قاطع
- جنبه ضد استبداد سلطنتی
- عدالت خواهی اجتماعی و حمایت از تودههای محروم
- سمت گیری در جهت تأمین حقوق و آزادیهای فردی
- تکیه به لزوم اتحاد همه نیروهای راستین خلق در جهت تحقق موارد چهارگانهٔ یاد شده