حزب الدعوه اسلامی
حزب سیاسی در عراق / From Wikipedia, the free encyclopedia
حزبُ الدَّعوَة اسلامی (به عربی: حزب الدعوة الإسلامية) یا حزب دعوت اسلامی سازمان سیاسی اسلامگرای شیعه در عراق است که در سال ۱۹۵۷ توسط سیدمرتضی عسگری و شاگردان و پیروان محمدباقر صدر تأسیس شد.[1] این حزب ابتدا با هدف یک جنبش مذهبی اصلاحطلب پدیدار شد که به ترویج ارزشهای اسلامی و مقابله با سکولاریسم میپرداخت. در دههٔ ۱۹۷۰ با افزایش جذابیت یافتن این حزب در بین جوانان و شخصیتهای مذهبی و سرکوب آن از سوی حکومت حزب بعث، الدعوه به جریانی انقلابی تبدیل شد که به مقاومت مسلحانه در برابر حکومت بعثی میپرداخت. دشمنی حزب الدعوه و حکومت صدام حسین پس از قتل محمدباقر صدر رهبر معنوی این جنبش در سال ۱۹۸۰ به اوج خود رسید.
حزب دعوت اسلامی | |
---|---|
رهبر | نوری مالکی |
بنیانگذاری | ۱۹۵۷ میلادی |
مرام سیاسی | شیعه اسلامگرایی محافظهکاری ملیگرایی |
وبگاه | |
این حزب پس از براندازی حکومت صدام در سال ۲۰۰۳ توسط ائتلاف ضد ترور به یکی از مهمترین احزاب سیاسی عراق تبدیل شد، به طوری که حیدر العبادی و نوری المالکی و ابراهیم الجعفری سه نخستوزیر قبلی کشور عراق همگی از اعضای این حزب بودهاند.
حزب الدعوه از پشتیبانان مخالفان اسلامگرای حکومت شاهنشاهی ایران بود و پس از وقوع انقلاب در ایران مورد حمایت نظام جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت و در جریان جنگ ایران و عراق به انجام عملیاتهای مسلحانه علیه حکومت صدام اقدام میکرد. حمایت ایران از این حزب و روابط نزدیک آنان با یکدیگر تاکنون نیز ادامه یافتهاست.
از نظر ایدئولوژیک حزب الدعوه بر مبنای نظرات صدر فقط معتقد به نقش نظارتی علما در چک کردن قوانین برای اطمینان از عدم تضاد با دین است که شباهت به قانون اساسی مشروطه ایران دارد و از این نظر به نظریه ولایت فقیه مخصوصا ولایت مطلقه معتقد نیست و با جمهوری اسلامی تفاوت اساسی دارد.[2]
این حزب در ۸ ژوئیه ۱۹۸۲ در دجیل اقدام به ترور صدام حسین کرد که ناموفق بود و منجر به کشتار دجیل شد.[3]در سال ۱۳۶۶ مجدداً آنها اقدام به ترور صدام حسین کردند که باز هم ناموفق بود.