حافظ ابرو
تاریخنگار ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
شهابالدین عبدالله (یا نورالله) بن لطفالله بن عبدالرشید خوافی معروف به حافظِ اَبرو (درگذشتهٔ ۸۳۳ هـ. ق) تاریخنگار و جغرافیدان مشهور ایرانی در عصر تیموری صاحب آثاری در تاریخ اسلام و ایران؛ به ویژه مربوط به دوره تیمور و شاهرخ است.
حافظ اَبرو شهابالدین عبدالله (یا نورالله) بن لطفالله بن عبدالرشید خوافی | |
---|---|
زادهٔ | حدود ۷۶۰ هجری قمری شهرستان خواف از شهرهای خراسان رضوی |
درگذشت | ۳ شوال ۸۳۴ هجری قمری سرچم، زنجان |
ملیت | ایرانی |
آثار | زبدة التواریخ (ظفرنامهٔ شاهی) |
دوره | عصر تیموری |
این مقاله شامل فهرستی از منابع، کتب مرتبط یا پیوندهای بیرونی است، اما بهدلیل فقدان یادکردهای درونخطی، منابع آن همچنان مبهم هستند. |
کتاب جغرافیای او که به ویژه در فصول مربوط به ایران و ماوراءالنهر آکنده از اطلاعات مهم تاریخی است، از مهمترین آثار او بهشمار میرود. بخشی از اطلاعاتی که حافظ ابرو از خصوصیات جغرافیایی سرزمینهای اسلامی به دست داده چنانکه خود اشاره کرده، محصول مشاهدات خود اوست. چه، در سفرهای جنگی تیمور از فرارود و ایران تا شام همه جا حضور داشته و از این جهت آگاهیهای بی همتایی گردآورده که امروز برای بررسی جغرافیای طبیعی و انسانی شهرهای کهن سرزمینهای اسلامی بسیار مهم مینماید.
این کتاب همچنین برای اطلاع از نام و نشان و مضمون بعضی آثاری که از منابع حافظ ابرو بوده و اینک در دست نیست، بسیار مهم است.