جوشکاری مقاومت الکتریکی
From Wikipedia, the free encyclopedia
جوشکاری مقاومت الکتریکی (به انگلیسی: Resistance welding) یا بهطور خلاصه تر جوشکاری مقاومتی، گروهی از روشهای جوشکاری ذوبی است که از ترکیب گرما و فشار برای ایجاد جوش استفاده میکند، و این گرما به دلیل مقاومت الکتریکی قطعه در نقطه اتصال تولید میگردد.[1]
در مقایسه با جوشکاری قوسی، در جوشکاری مقاومتی از گاز محافظ، فلاکس، یا فیلر (پرکننده) استفاده نمیشود، و الکترودهایی که جریان الکتریکی را به محل اتصال میرسانند مصرف شونده (consumable) نیستند. جوشکاری مقاومتی به عنوان جوشکاری ذوبی طبقهبندی میشود چرا که گرمای اعمال شده تقریباً همیشه باعث ذوب شدن سطوح زیر الکترود میشود. با این حال استثناهایی نیز وجود دارد. در برخی از عملیات جوشکاری مقاومتی دما تا زیر نقاط ذوب فلزات پایه بالا برده میشود، و ذوب اتفاق نمیافتد.[1]
جریان مورد استفاده در عملیات جوشکاری مقاومتی بسیار زیاد است (بهطور معمول ۵۰۰۰ تا ۲۰٬۰۰۰ آمپر)، اگرچه ولتاژ نسبتاً کم است (معمولاً زیر ۱۰ ولت). مدت زمان t جریان در اکثر فرایندها کوتاه است، برای مثال در یک عملیات جوشکاری نقطه ای معمولاً ممکن است ۰٫۱ تا ۰٫۴ ثانیه باشد.[1]