جنگ داخلی سومالی
درگیری در شرق آفریقا / From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگ داخلی سومالی (عربی: الحرب الأهلیة الصومالیة) یک جنگ داخلی در حال وقوع در سومالی است. این نبرد از مقاومت در برابر دیکتاتوری نظامی که توسط زیادباره از دهه ۱۹۸۰ رهبری میشد، پا گرفت. از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰، نیروهای مسلح سومالی با گروههای مختلف شورشی مسلح،[16] از جمله جبهه دموکراتیک نجات سومالی در شمال شرق،[17] جنبش ملی سومالی در شمال غرب،[16] کنگره متحد سومالی و سومالی متحد در جنوب وارد مبارزه شدند.[18] گروههای مخالف مسلح طایفه ای، دولت باره را در سال ۱۹۹۱ سرنگون کردند.[19]
جنگ داخلی سومالی | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از درگیریهای شاخ آفریقا و جنگ علیه تروریسم | |||||||||
نقشه مرحله کنونی جنگ داخلی سومالی (سپتامبر ۲۰۲۳) دولت سومالی و متحدان کشور خودخوانده سومالیلند الشباب و متحدان داعش | |||||||||
| |||||||||
طرفهای درگیر | |||||||||
دهه ۱۹۸۰–۱۹۹۱:
|
دهه ۱۹۸۰–۱۹۹۱: | ||||||||
۱۹۹۲–۱۹۹۵:
|
۱۹۹۲–۱۹۹۵: کنگره متحد سومالی اتحاد ملی سومالی اتحاد اسلامی | ||||||||
۲۰۰۶: اتحاد برای احیای صلح و مبارزه با تروریسم |
۲۰۰۶: اتحاد محاکم اسلامی | ||||||||
۲۰۰۶–۲۰۰۹:
|
۲۰۰۶–۲۰۰۹: اتحاد محاکم اسلامی الشباب تیپهای راس کامبونی جبهه اسلامی معسکر عانولی اتحاد برای آزادسازی مجدد سومالی | ||||||||
۲۰۰۹–اکنون: حکومت فدرال سومالی مأموریت اتحادیه آفریقا در سومالی (تا ۲۰۲۲) مأموریت انتقالی اتحادیه آفریقا در سومالی (از ۲۰۲۲) ایالات متحده آمریکا[8][9] |
۲۰۰۹–اکنون:
| ||||||||
تلفات و خسارات | |||||||||
تلفات: ۳۵۰۰۰۰–۱۰۰۰۰۰۰+ نفر[5][12][13] آوارگان: ۲۰۰۰۰۰۰–۳۸۰۰۰۰۰ نفر[14][15] |
جناحهای مختلف مسلح برای نفوذ در خلاء قدرت و آشفتگیهای پس از آن، به ویژه در جنوب، شروع به رقابت کردند.[20] در سالهای ۱۹۹۰–۱۹۹۲، قوانین عرفی بهطور موقت به دلیل جنگ از بین رفت.[21] این امر ورود ناظران نظامی UNOSOM I سازمانملل متحد در ژوئیه ۱۹۹۲ و به دنبال آن نیروهای حافظ صلح را سبب شد. درگیریهای جناحی در جنوب ادامه یافت. در غیاب دولت مرکزی، سومالی به یک " دولت درمانده " تبدیل شد.[22] سازمان ملل در سال ۱۹۹۵ با متحمل شدن تلفات سنگین کنار رفت و نیروی پاسدار ایجاد شده توسط سازمان ملل از هم پاشید.[20] پس از فروپاشی دولت مرکزی، اکثر به قوانین عرفی و دینی بازگشتند.[23] در سالهای ۱۹۹۱ و ۱۹۹۸ دو دولت منطقه ای خودمختار نیز در بخش شمالی کشور تأسیس شد.[20] این رویداد منجر به کاهش نسبی شدت جنگ گردید، به طوری که موسسه تحقیقات صلح بینالمللی استکهلم سومالی را از فهرست اصلی درگیریهای مسلحانه خود برای سالهای ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ خارج کرد.[24]
در سال ۲۰۰۰، دولت ملی انتقالی و پس از آن دولت فدرال انتقالی (TFG) به سال ۲۰۰۴ تأسیس شد. روند کاهش درگیریها ازسال ۲۰۰۵ متوقف شد و درگیری پایدار و ویرانگر در سال ۲۰۰۵–۲۰۰۷ در جنوب رخ داد،[25] اما نبرد از لحاظ مقیاس و شدت بسیار کوچکتر از اوایل دهه ۱۹۹۰ بود.[26] در سال ۲۰۰۶، سربازان اتیوپی بخش اعظم قلمرو سرزمینی در جنوب را از اتحادیه محاکم شریعت اسلامی (ICU) پس گرفتند. سپس ICU به گروههای رادیکالتر، بهویژه الشباب، تقسیم شد که از آن زمان با دولت سومالی و نیروهای حافظ صلح AMISOM تحت فرمان اتحادیه آفریقا برای دست گرفتن کنترل کشور مبارزه میکنند. سومالی به مدت شش سال از سال ۲۰۰۸ تا سال ۲۰۱۳ در صدر فهرست سالانه شاخص آسیبپذیری کشورها بود.[27]
در اکتبر ۲۰۱۱، در پی جلسات مقدماتی، نیروهای کنیایی برای مبارزه با الشباب[28] و ایجاد یک منطقه حائل در داخل سومالی وارد جنوب سومالی (" عملیات لیندا نچی ") شدند.[29] نیروهای کنیایی در فوریه ۲۰۱۲ بهطور رسمی در نیروهای چند ملیتی ادغام شدند[30] دولت فدرال سومالی در اوت ۲۰۱۲ تأسیس شد و اولین دولت مرکزی دائمی این کشور از زمان آغاز جنگ داخلی تشکیل داد.[31] ذینفعان و تحلیلگران بینالمللی سومالی را به عنوان یک " دولت شکننده " توصیف کردند که در حال گام برداشتن به سوی ثبات است.[32][33][34][35]