From Wikipedia, the free encyclopedia
انقلاب ملی اندونزی یا جنگ استقلال اندونزی (اندونزیایی: Revolusi Nasional Indonesia)، جنگی مسلحانه و سیاسی بین جمهوری اندونزی و امپراتوری هلند و یک انقلاب اجتماعی داخلی پس از جنگ و استعمار در این کشور بود. این انقلاب بعد از اعلان استقلال اندونزی در سال ۱۹۴۵ و به رسمیت شناختن استقلال اندونزی توسط هلند در پایان سال ۱۹۴۹ بوقوع پیوست. جنبش استقلال اندونزی که به عنوان «سال بیداری ملی» (Tahun Kebangkitan Bangsa) نیز از آن نام برده میشود در ماه مه ۱۹۰۸ شروع شد.
انقلاب ملی اندونزی Revolusi Nasional Indonesia | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
لاهه، ۲۷ دسامبر ۱۹۴۹انتقال سند حاکمیت به ایالات متحده اندونزی | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
داوطلبان ژاپن (از ۱۹۴۶) راج بریتانیا دوفاکتو (از ۱۹۴۶) |
هلند (از ۱۹۴۶)
ژاپن (تا ۱۹۴۶) | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
احمد سوکارنو محمد حتی سودیرمان اوریپ سوموهاردیو سری سلطان سیاف رودین سوطان شهریر سوتومو سوهارتو |
سیمون اسپور هوبرتوس ون موک ویلیام فرانکن ریموند وسترلینگ کلمنت اتلی سر فیلیپ کریستیسون تی.ای.دی کلی توکوردا سوکاواتی سلطان حمید دوم | ||||||
قوا | |||||||
ارتش جمهوریخواه اندونزی: ۱۹۵٬۰۰۰ نیروهای مردمی : حدود ۱۶۰٬۰۰۰ داوطلبان ارتش سابق ژاپن: ۳٬۰۰۰ عناصر هندی در ارتش بریتانیا: ۶۰۰ |
ارتش پادشاهی هلند: ۲۰٬۰۰۰ (در آغاز) - ۱۸۰٬۰۰۰ (حداکثر) ارتش هند شرقی: ۶۰٬۰۰۰ نیروهای بریتانیایی: ۳۰٬۰۰۰+ (حداکثر)[1] | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
30000 نیروی مسلح اندونزی کشته شدند |
~۶۶۲۲ کشته : 980 کشته ارتش بریتانیا [2] 4585 کشته نظامی هلندی[3] | ||||||
تلفات غیرنظامیان ۲۵٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ هزار نفر[4] |
این مبارزه به مدت بیش از چهار سال ادامه داشت و شاهد درگیریهای خونین نظامی، تحولات سیاسی و اجتماعی در داخل اندونزی و دو مداخله دیپلماتیک بینالمللی بود. نیروهای نظامی هلندی توانستند شهرهای بزرگ، شهرها و داراییهای صنعتی متعلق به جمهوریخواهان در جاوه و سوماترا را به کنترل خودشان درآورند ولی آنها قادر نبودند که حومه این شهرها را کنترل کنند. در سال ۱۹۴۹، فشارهای بینالمللی بر هلند به حدی رسید که در کنار ناکامیهای نظامی که داشت مجبور شد استقلال اندونزی را به رسمیت بشناسد.
این انقلاب به حکومت استعماری هند شرقی هلند پایان داد ولی گینه نو هلند همچنان در زیر استعمار باقی ماند. با انقلاب در اندونزی کاستهای قومی بهطور قابل ملاحظه ای تغییر کرد و قدرت بسیاری از حاکمان محلی (راجا) کاهش یافت. پس از انقلاب اگر چه چند نفر از تجار در این کشور توانستند نقش مهمتری در اقتصاد داشته باشند ولی این انقلاب باعث نشد که وضعیت اقتصادی و سیاسی اکثریت مردم اندونزی بهتر شود.
در نیمه اول قرن بیستم ناسیونالیسم در اندونزی و جنبشهایی که از استقلال این کشور از استعمار هلند حمایت میکردند، مانند بودی اتومو، حزب ملی اندونزی (PNI)، سارکات اسلام (Sarekat Islam) و حزب کمونیست اندونزی (PKI)، به سرعت رشد کرد. بودی اوتومو، سارکات اسلام و دیگران، با پیوستن به «شورای مردم» که توسط هلند ساخته شده بود، با استراتژی همکاری، امید داشتند که با این روش پیروز شوند.[5] دیگر گروهها با راهبری بر اساس عدم همکاری با استعمار هلند خواستار آزادی و خودگردانی مستعمره هند شرقی بودند.[6] برجستهترین رهبران در میان این گروهها سوکارنو و محمد حتی، دو تن از رهبران دانشجویان وطنپرست بودند این دو تن از رفرمهای آموزشی ناشی از التزام اخلاقی هلند به اندونزی بهرهمند شده بودند.
اشغال اندونزی توسط ارتش امپراتوری ژاپن طی سه سال و نیم در طول جنگ جهانی دوم عامل مهمی در انقلاب بعدی بود. هلند توانایی کمی داشت که بتواند از مستعمره خود در برابر ارتش ژاپن دفاع کند و تنها طی سه ماه، ژاپنیها هند شرقی را اشغال کردند. در جاوه و به میزانی کم در سوماترا (دو جزیره غالب اندونزی)، ژاپنیها گسترش یافتند و احساسات ملی گرایانه اندونزیاییها را تشویق کردند. گرچه این اقدامات ژاپنیها بیشتر برای منافع سیاسی خودشان بود تا اینکه برای از حمایت استقلال اندونزی باشد، اما این حمایت باعث شد که نهادهای جدیدی در این کشور پدیدار شود که رهبرانی مانند سوکارنو از آنها ظاهر شدند. ژاپن در این دوره، بسیاری از زیرساختهای اقتصادی، اداری و سیاسی که هلند ایجاد کرده بود را منهدم و جایگزین کرد.[7]
در ۷ سپتامبر ۱۹۴۴، در حالی که جنگ در اندونزی علیه ژاپن به پیش میرفت، کوئیسو Koiso نخستوزیر ژاپن قول داد استقلال اندونزی را میپذیرد ولی هیچ تاریخی را برای این کار مشخص نکرد.[8] برای طرفداران سوکارنو، این موضع ژاپن به عنوان دلیلی بر عدم همکاری با ژاپن بود.[9]
در روز ۱۷ اوت ۱۹۴۵، دو روز پس از تسلیم امپراتور ژاپن در اقیانوس آرام، سوکارنو و حتی تحت فشارهای گروههای پمودا (جوانان) رادیکال و سیاسی، استقلال اندونزی را اعلام کردند. روز بعد، کمیته ملی مرکزی اندونزی (KNIP) سوکارنو را به عنوان رئیسجمهور اندونزی و حتی را به عنوان معاون رئیسجمهور انتخاب کرد.[10]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.