جغرافیای کویت
From Wikipedia, the free encyclopedia
گستره این کشور ۱۷٬۸۱۸ کیلومتر مربع است و ۴۶۲ کیلومتر خط ساحلی دارد. بلندای کمینه آن صفر متر (همسطح با خلیج فارس) و بلندای بیشینه آن ۳۰۶ متر (منطقه صحرایی) است. منابع طبیعی کویت عبارتند از نفت، ماهی و میگو، گاز طبیعی. جایگاه گیتاشناسی کویت ۲۹ ۳۰ شمالی و ۴۵ ۴۵ خاوری است. تابستانهای کویت بسیار گرم و زمستان آن کمابیش سرد است و دمای شب و روز اختلاف بسیار زیادی دارد.
کویت با گستره ۸۱۸/۱۷ کیلومترمربع و جمعیت نزدیک به سه میلیون نفر در شمال شبه جزیره عربستان و شمال باختری خلیج فارس بین ۸ و ۳۰ درجه پهنای جغرافیایی و ۴۶و۴۸ درجه درازای خاوری قرار گرفته و از شمال به عراق، از جنوب به عربستان سعودی و از خلود به خلیج فارس محدود است. کویت سرزمینی است هموار و بیابانی که سطح آن پوشیده از ماسه است و پدیدههای طبیعی چون کوهها و رودها در آن وجود ندارد. از آنجا که فعالیتهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و غیره پیرامون شهر (کویت) میچرخد، از نظر مساحت و جمعیت میتوان مفهوم دولتشهر را بر کویت نهاد.
کویت همواره مرکز مهمی برای کشتیرانی و بازرگانی دریایی بودهاست. این کشور در کرانههای خلیج فارس دارای جزیرههای بسیاری است. جزیرههای تابع استان جهراء عبارتند از: بوبیان و وربه. جزیرههای تابع استان عاصمه (پایتخت) عبارتند از: فیلکه، کبر، عوهه، امالمرادم، مسکان، قاروه، و امالنمل.
مُطلاع یک رشته از ارتفاعات است که به عنوان ورودی جهرا در نظر گرفته میشود و از جمله مناطقی از استان جهرا در غرب کویت است. ارتفاعات مطلاع یکی از برجستهترین ویژگیهای جغرافیایی جلوههای سطح در جهرا است.
کویت در خلیج فارس ۱۹۵ کیلومتر خط ساحلی دارد. در قلمرو کویت ۹ جزیره وجود دارد که دو تای آنها، بوبیان (بزرگترین) و وربه، عمدتاً غیرمسکونیاند اما از نظر استراتژیک دارای اهمیت هستند.
به دلیل جنگ عراق و کویت، بسیاری از مردم خانههای خود را در جزایر کویت ترک کردند و از آن زمان به خانههای خود بازنگشتهاند.
بارزترین ویژگی جغرافیایی کویت خلیج کویت است که که یک فرورفتگی حدوداً چهل کیلومتری در خط ساحلی خلیج فارس ایجاد کردهاست. این خلیج حفاظتی طبیعی برای بندر کویت فراهم کرده و تقریباً نیمی از طول سواحل این کشور را تشکیل میدهد.