From Wikipedia, the free encyclopedia
جرّاحی یا نیشگری یکی از شیوههای درمانی در پزشکی، دندانپزشکی و دامپزشکی است. البته به دانش و تکنیکهای این شیوه نیز جرّاحی گفته میشود. در این روش معمولاً از برش برای برداشتن بخشی از بدن (مانند کیسه صفرا، لوزه یا آپاندیس) یا بافت عفونی یا سرطانی یا کار گذاشتن وسیلهای (مانند پروتز یا دریچه مصنوعی) یا دستکاری و اصلاح نقصی (مانند دوختن آنوریسم یا باز کردن رگ) استفاده میشود. جرّاح یا نیشگر به فرد متبحر در جرّاحی گفته میشود. در زبان پارسی باستان به آن «نیشگری» یا «زخمگری» گفته میشود.[1][2]
یک تیم جراحی متشکل از جراح، دستیار جراح، یک متخصص بیهوشی، یک پرستار گردش خون و یک تکنسین جراحی است. جراحی معمولاً از چند دقیقه تا چند ساعت طول میکشد، اما معمولاً یک نوع درمان مداوم یا دورهای و مورد تکرار نیست.[3][4]
جراحی عبارت است از هرگونه عملی در جهت تشخیص یا درمان بیماریها، آسیبها و ناهنجاریها که مستلزم شکافتن پوست یا مخاط باشد. جراحی یک تخصص پزشکی است که از تکنیکهای دستی و ابزاری بر روی یک فرد برای بررسی یا درمان یک وضعیت پاتولوژیک مانند یک بیماری یا آسیب، برای کمک به بهبود عملکرد بدن، ظاهر، یا ترمیم نواحی بدن و پارگیهای ناخواسته استفاده میکند.
بهعنوان یک قاعدهٔ کلی، زمانی که یک روش پزشکی شامل بریدن بافتهای فرد یا بستن زخم قبلی باشد، جراحی محسوب میشود. سایر روشهایی که لزوماً تحت این عنوان قرار نمیگیرند، مانند آنژیوپلاستی یا آندوسکوپی، در صورتیکه شامل روشهای جراحی «متداول» یا تنظیماتی مانند استفاده از یک محیط استریل، بیهوشی، شرایط ضدعفونیشده و تجهیزات جراحی معمول مانند بخیه زدن یا استاپلر جراحی باشند، ممکن است جراحی در نظر گرفته شوند. تمام انواع جراحی بهعنوان روشهای درمانی تهاجمی در نظر گرفته میشوند.
روشهای جراحی معمولاً بر پایهٔ فوریت، هدف و نوع روش، سیستم بدنی، اندام و موضع درگیر، درجهٔ تهاجمی و ابزار مورد استفاده دستهبندی میشوند.
به احتمال زیاد جراحی همزمان با پزشکی به وجود آمدهاست. بر جمجمههای انسانهای پیش از تاریخ آثاری از سوراخ کردن استخوان با مته دیده میشود و در برخی نواحی قطعاتی از استخوانهای آدمی به دست آمده که ظاهر آنها حکم میکند این قطعات با آلات تقریباً شبیه به آلات کنونی قطع شدهاند. هومر از پانسمان زخمها صحبت کردهاست. در کتب بقراط از بادکشی، فصادی، بیرون آوردن پولیپ از بینی، حجامت و غیره مباحث گوناگونی میبینیم که در آنها عمل با آهن و آتش انجام میگیرد و نیز از سازوکار و معالجه شکستگی و بهکار بردن باند برای بستن زخمها و اصلاح بدن بحثها شدهاست. در مکتب اسکندریه، جراحی همگام تشریح پیش رفت و در رم نیز کارهای حائز اهمیت مانند جالینوس بسیار است.
ابوالقاسم زهراوی دانشمند برجستهٔ اندلسی متخصص درمان بیماری با کوتریزاسیون بود. او چندین ابزار جراحی را برای اهدافی مانند بررسی داخلی مجرای ادرار و برای خارج کردن اجسام خارجی از گلو، گوش و سایر اعضای بدن اختراع کرد. او همچنین تلاشهایی جهت مدیریت ژنیکوماستی[7] انجام داد و نخستین ماستکتومی را برای درمان سرطان پستان توصیف میکند.[8] انجام نخستین جراحی تیروئیدبرداری به او نسبت داده میشود.[9] زهراوی پیشگام تکنیکهای جراحی مغز و اعصاب، درمان آسیبهای سر، شکستگی جمجمه، آسیبهای ستون فقرات، هیدروسفالی و سردرد بود. نخستین توصیف بالینی یک روش جراحی برای هیدروسفالی توسط زهراوی ارائه شد که به وضوح تخلیهٔ مایع حفره جمجمهای سطحی در کودکان هیدروسفالی را توصیف میکند.[10]
در قرون وسطی علم جراحی در کشورهای مسیحی چون سایر علوم در نزد روحانیان بود ولی عمل جراحی شیوه فرعی برای درمان بود و جز سلمانیها کسان دیگر به جراحی نمیپرداختند. در قرن یازدهم میلادی، دانشگاههای غربی شروع به گسترش کردند و در این دوره مکتب سالرن برای نخستین بار لقب دکتر و استاد به دانشوران در این زمینه داد. در فرانسه جراحان معروف کالج جراحی فرانسه را تأسیس نمودند. در قرن چهاردهم به جراح فرانسوی به نام گی دوشولیاک برمیخوریم که کارهای او بسیار عالمانه و روشمند بود.[11][12]
در دوره رنسانس سه پزشک درخشان به نام وسال، آمبروز پاره و ورتزیوس به چشم میخورند. از اواسط قرن هفدهم بیانز و روبردو شروع به دفاع از جراحی علمی کردند و در سال ۱۶۷۱ م. لوئی چهاردهم مدرسهٔ سلطنتی جراحی را تأسیس کرد و پزشکان و جراحان متبحری راه را برای جراحان قرن هجدهم باز کردند. لوئی پانزدهم کاملاً سلمانیها را از جراحی کنار گذاشت و مانع اعمال آنها در این زمینه شد. وضع کنونی جراحی فرانسوی بر روی کارهای آکادمی جراحی سلطنتی فرانسه تأسیس شده در ۱۷۱۳ م. گذارده شدهاست. این مؤسسه توانست جراحی اروپا را تحت تأثیر قرار دهد و در ابتدای قرن نوزدهم جراحی درمانی رو به کمال گذاشت. نبوغ جراحان در همهٔ قسمتهای بدن جلوه میکرد و جراحی پیشرفتهای مهمی کرد و ضمناً با دو کشف اساسی یکی بیهوشی و دیگری ضدعفونی، همه اعضای بدن انسان زیر تیغ جراحان قرار گرفت. دو جنگ جهانی اول و دوم کارهای عملی را بهسرعت پیش برد. بالاخره با پیدایش آنتیبیوتیکها در اواخر جنگ جهانی دوم و پیشرفتهای سریع بشر در زمینههای صنعتی و علمی، امروزه جراحی گسترش فراوان یافتهاست.[نیازمند منبع]
در گذشته جراحی همواره با تیغ جراحی و برش موضع عمل انجام میشد اما امروزه روشهای جراحی پیشرفتهتری مانند جراحی آندوسکوپیک، جراحی لیزری، اشعه گاما و کوتر نیز بهکار میروند. امروزه جراحی در اتاق عمل و با بیهوشی عمومی انجام میگیرد. از عوارض احتمالی جراحی عفونت بعد از عمل، خونریزی و اسکار محل جراحی هستند.
با توجه به گسترش دانش جراحی این رشته به زیررشتههای مختلفی مانند جراحی عمومی، جراحی کلیه و مجاری ادراری، جراحی مغز و اعصاب (پِدنیشگری)، جراحی ارتوپدی، جراحی زنان و زایمان، جراحی زیبایی و… منشعب شدهاست.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.