From Wikipedia, the free encyclopedia
جایزهٔ بهترین بازیگر مرد جشنواره کن (فرانسوی: Prix d'interprétation masculine) یکی از جوایز جشنواره کن است که از سال ۱۹۴۶ تاکنون به بهترین بازیگر مرد داده میشود.
جایزهٔ بهترین بازیگر مرد Prix d'interprétation masculine | |
---|---|
مکان | کن |
کشور | فرانسه |
برگزارکننده | جشنواره کن |
نخستین دوره | ۱۹۴۶ |
سال | بازیگر | نقش | فیلم |
---|---|---|---|
دههٔ ۱۹۴۰ | |||
۱۹۴۶ | ری میلند (بریتانیا) | Don Birnam | تعطیلی ازدسترفته |
۱۹۴۷ | بدون جایزه | ||
۱۹۴۹ | ادوارد جی. رابینسون (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Gino Monetti | خانه غریبهها |
دههٔ ۱۹۵۰ | |||
۱۹۵۱ | مایکل ردگریو (بریتانیا) | Andrew Crocker-Harris | نسخه براونینگ |
۱۹۵۲ | مارلون براندو (ایالات متحدهٔ آمریکا) | امیلیانو زاپاتا | زندهباد زاپاتا! |
۱۹۵۳ | بدون جایزه | ||
۱۹۵۴ | بدون جایزه | ||
۱۹۵۵ | اسپنسر تریسی (ایالات متحدهٔ آمریکا) (جایزهٔ بازیگری)[1] | John J. Macreedy | روز بد در بلک راک |
تمام بازیگران (شوروی) (جایزهٔ بازیگری)[1] | خانواده بزرگ | ||
۱۹۵۶ | (جایزهٔ بازیگری / جایزه بهترین بازیگر زن را ببینید)[2] | ||
۱۹۵۷ | جان کیتزمیلر (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Sgt. Jim | دره صلح |
۱۹۵۸ | پل نیومن (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Ben Quick | تابستان گرم و طولانی |
۱۹۵۹ | برادفورد دیلمن (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Artie Strauss | اجبار |
دین استاکول (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Judd Steiner | ||
اورسن ولز (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Jonathan Wilk | ||
دههٔ ۱۹۶۰ | |||
۱۹۶۰ | بدون جایزه | ||
۱۹۶۱ | آنتونی پرکینز (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Philip Van Der Besh | دوباره خداحافظ |
۱۹۶۲ | دین استاکول (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Edmund Tyrone | سفر دراز روز در شب |
جیسون روباردز (ایالات متحدهٔ آمریکا) | James Tyrone Sr. | ||
رالف ریچاردسون (بریتانیا) | James Tyrone Jr. | ||
مورای ملوین (بریتانیا) | Geoffrey Inghman | یک نوک زبان عسل | |
۱۹۶۳ | ریچارد هریس (ایرلند) | Frank Machin | این زندگی ورزشی |
۱۹۶۴ | آنتال پاگر (مجارستان) | Vajkay Ákos | درام لارک |
سارو اورزی (ایتالیا) | Don Vincenzo Ascalone | گمراه و رهاشده | |
۱۹۶۵ | ترنس استامپ (بریتانیا) | Freddie Clegg | گردآورنده |
۱۹۶۶ | پر اسکارشون (سوئد) | Pontus | گرسنگی |
۱۹۶۷ | اودد کوتلر (اسرائیل) | Eli | سه روز و یک بچه |
۱۹۶۸ | جشنواره متوقف شد و هیچ جایزهای اهدا نشد | ||
۱۹۶۹ | ژان-لویی ترنتینیان (فرانسه) | The Examining Magistrate | زد |
دههٔ ۱۹۷۰ | |||
۱۹۷۰ | مارچلو ماسترویانی (ایتالیا) | Oreste Nardi | حسادت به سبک ایتالیایی |
۱۹۷۱ | ریکاردو کوچولا (ایتالیا) | Nicola Sacco | ساکو و وانزتی |
۱۹۷۲ | ژان یان (فرانسه) | Jean | We Won't Grow Old Together |
۱۹۷۳ | جانکارلو جانینی (ایتالیا) | Antonio Soffiantini | عشق و آشوب |
۱۹۷۴ | جک نیکلسون (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Billy L. Buddusky | آخرین مأموریت |
۱۹۷۵ | ویتوریو گاسمن (ایتالیا) | Fausto Consolo | بوی خوش زن |
۱۹۷۶ | خوزه لوئیس گومز (اسپانیا) | Pascual Duarte | Pascual Duarte |
۱۹۷۷ | فرناندو ری (اسپانیا) | Luis | Elisa, vida mía |
۱۹۷۸ | جان ویت (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Luke Martin | بازگشت به وطن |
۱۹۷۹ | جک لمون (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Jack Godell | سندرم چین |
دههٔ ۱۹۸۰ | |||
۱۹۸۰ | میشل پیکولی (فرانسه) | Mauro Ponticelli | جهش در تاریکی |
۱۹۸۱ | اوگو تونیاتسی (ایتالیا) | Primo Spaggiari | تراژدی آدم مضحک |
۱۹۸۲ | جک لمون (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Edmund Horman | گمشده |
۱۹۸۳ | جان ماریا ولونته (ایتالیا) | Bernard Fontana | The Death of Mario Ricci |
۱۹۸۴ | آلفردو لاندا (اسپانیا) | Paco el Bajo | The Holy Innocents |
فرانسیسکو رابال (اسپانیا) | Azarías | ||
۱۹۸۵ | ویلیام هرت (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Luis Molina | بوسه زن عنکبوتی |
۱۹۸۶ | میشل بلان (فرانسه) | Antoine | لباس شب |
باب هاسکینز (بریتانیا) | George | مونا لیزا | |
۱۹۸۷ | مارچلو ماسترویانی (ایتالیا) | Romano | چشمان سیاه |
۱۹۸۸ | فارست ویتاکر (ایالات متحدهٔ آمریکا) | چارلی پارکر | پرنده |
۱۹۸۹ | جیمز اسپیدر (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Graham Dalton | سکس، دروغ و نوار ویدئویی |
دههٔ ۱۹۹۰ | |||
۱۹۹۰ | ژرار دوپاردیو (فرانسه) | سوینین دو سیرانو دو برژراک | سیرانو دو برژراک (فیلم ۱۹۹۰) |
۱۹۹۱ | جان تورتورو (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Barton Fink | بارتون فینک |
۱۹۹۲ | تیم رابینز (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Griffin Mill | بازیگر (فیلم ۱۹۹۲) |
۱۹۹۳ | دیوید تیولیس (بریتانیا) | Johnny | برهنه (فیلم) |
۱۹۹۴ | گه یو (چین) | Xu Fugui | برای زندگی (فیلم) |
۱۹۹۵ | جاناتان پرایس (بریتانیا) | Lytton Strachey | کرینگتون |
۱۹۹۶ | پاسکال دوکن (بلژیک) | Georges | روز هشتم |
دنیل اوتوی (فرانسه) | Harry | ||
۱۹۹۷ | شان پن (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Eddie Quinn | اون خیلی دوستداشتنیه |
۱۹۹۸ | پیتر مولان (بریتانیا) | Joe Kavanagh | نام من جو است |
۱۹۹۹ | امانوئل شوت (فرانسه) | Pharaon de Winter | انسانیت |
دههٔ ۲۰۰۰ | |||
۲۰۰۰ | تونی لیانگ (هنگ کنگ) | Chow Mo-wan | در حالوهوای عشق |
۲۰۰۱ | بونوآ ماژیمل (فرانسه) | Walter Klemmer | معلم پیانو (La pianiste) |
۲۰۰۲ | الیویه گورمه (بلژیک) | Olivier | پسر (Le fils) |
۲۰۰۳ | مظفر اوزدمیر (ترکیه) | Mahmut | اوزاک |
مهمت ایمین توپارک (ترکیه) | Yusuf | ||
۲۰۰۴ | یویا یاگیرا (ژاپن) | Akira Fukushima | هیچکس نمیداند |
۲۰۰۵ | تامی لی جونز (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Pete Perkins | سه خاکسپاری ملکیادس استرادا |
۲۰۰۶ | جمال دبوز (فرانسه / مراکش) | Saïd Otmari | روزهای افتخار (Indigènes) |
سامی ناصری (فرانسه) | Yassir | ||
رشدی زیم (فرانسه) | Messaoud Souni | ||
سامی بواجیله (فرانسه / تونس) | Abdelkader | ||
برنار بلانکان (فرانسه) | Sergent Roger Martinez | ||
۲۰۰۷ | کونستانتین لاوروننکو (روسیه) | Alex | تبعید (Izgnanie) |
۲۰۰۸ | بنیسیو دل تورو (پورتوریکو) | چه گوارا | Che |
۲۰۰۹ | کریستف والتس (اتریش) | هانس لاندا | حرامزادههای لعنتی |
دههٔ ۲۰۱۰ | |||
۲۰۱۰ | خاویر باردم (اسپانیا) | Uxbal | بیوتیفول |
الیو جرمانو (ایتالیا) | Claudio | زندگی ما | |
۲۰۱۱ | ژان دوژاردن (فرانسه) | George Valentin | آرتیست |
۲۰۱۲ | مدس میکلسن (دانمارک) | Lucas | شکار |
۲۰۱۳ | بروس درن (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Woody Grant | نبراسکا |
۲۰۱۴ | تیموتی اسپال (بریتانیا) | ویلیام ترنر | آقای ترنر |
۲۰۱۵ | ونسان لندون (فرانسه) | Thierry Taugourdeau | اندازه یک مرد (La Loi du marché) |
۲۰۱۶ | شهاب حسینی (ایران) | عماد | فروشنده |
۲۰۱۷ | واکین فینیکس (ایالات متحدهٔ آمریکا) | Joe | تو هرگز واقعاً اینجا نبودی |
۲۰۱۸ | مارچلو فونت (ایتالیا) | Marcello | مرد سگی |
۲۰۱۹ | آنتونیو باندراس (اسپانیا) | Salvador Mallo | درد و شکوه |
دههٔ ۲۰۲۰ | |||
۲۰۲۲ | سونگ کانگ هو | «واسطه/دلال» ساخته هیرو کازو کوره ادا | |
۲ برد
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.