![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/King_James_I_Japanese_suit_of_armour.jpg/640px-King_James_I_Japanese_suit_of_armour.jpg&w=640&q=50)
جان ساریس
From Wikipedia, the free encyclopedia
جان ساریس (انگلیسی: John Saris) (۱۵۸۰–۱۶۴۳) اولین انگلیسی بود که در ۱۶۱۳ با یک «کشتی انگلیسی» به ژاپن رسید. او کارمند کمپانی هند شرقی بریتانیا بود. قبل از او ویلیام آدامز با یک کشتی هلندی به نام لیفده به عنوان اولین انگلیسی به ژاپن رسیده بود. در اولین سفر انگلیسی به ژاپن که لندن را در سال ۱۶۱۱ ترک کرد، تاجر اصلی بود. او در یمن توقف کرد، هند (که در ابتدا قصد داشت از آن بازدید کند) را از دست داد و به جاوه رفت، که تنها ایستگاه تجاری دائمی انگلیسی (یا «کارخانه») در آسیا بود. ساریس قبل از آن بیش از پنج سال را به عنوان یک تاجر در جاوه گذرانده بود و با شرکت هند شرقی سفر دوم به رهبری هنری میدلتون رفته بود. او در آنجا رئیس پایگاه تجاری شد، اما در سال ۱۶۱۰ به لندن بازگشت. دوباره، در سال ۱۶۱۲، ساریس تصمیم گرفت کشتیهای دیگر خود را به خانه بفرستد، و فقط یک کشتی، کلو (میخک) را به ژاپن برد، جایی که در تابستان ۱۶۱۳ رسید.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/King_James_I_Japanese_suit_of_armour.jpg/640px-King_James_I_Japanese_suit_of_armour.jpg)
اگرچه ویلیام آدامز شناخته شدهتر است و، اولین انگلیسی بود که در آوریل ۱۶۰۰ وارد ژاپن شد، او این کار را به عنوان ناوبر کشتی هلندی لیفده (عشق) به جای سوار شدن بر یک کشتی انگلیسی انجام داد. ساریس از آدامز که مشاور شوگون در امور خارجی شده بود کمکهای زیادی دریافت کرد. در نتیجه، ساریس توانست با شوگون بازنشسته، توکوگاوا ایهیاسو، که هنوز قدرت را در دست داشت، و همچنین پسرش، شوگون توکوگاوا هیدهتادا، ملاقات کند. ایهیاسو به ساریس وعده مزایای تجاری گسترده را برای انگلیسیها داد و همراه با آدامز، بندر اوراگا (کاناگاوا) را به عنوان محل ایجاد پایگاه تجاری و نقطه استراتژیک دسترسی به خلیج ادو پیشنهاد کرد. اما ساریس تصمیم گرفت کارخانه (منطقه بازرگانی) انگلیسی را دور از پایتخت شوگون، ادو (توکیوی امروزی)، در هیرادو (ناگاساکی)، جزیرهای کوچک در نزدیکی کیوشو، بزرگترین جزیره جنوبی ژاپن، قرار دهد. هلندیها قبلاً در آنجا با موفقیت معامله میکردند.
ساریس دوباره از توکوگاوا دیدن کرد. او با مجوز شوئین سن (مهر قرمز) به انگلیسیها امتیاز داد و به آنها «مجوز رایگان برای اقامت، خرید، فروش و مبادله» در ژاپن داد.[1]
در این جلسه آدامز از توکوگاوا اجازه بازگشت به کشورش را گرفت اما در نهایت او پیشنهاد ساریس را برای برگرداندن خود به انگلیس را رد کرد: «به او پاسخ دادم که سالهای زیادی را در این کشور گذراندهام که در آن فقیر بودم. .. [و] در آرزوی به دست آوردن چیزی قبل از بازگشتم». به نظر میرسد که دلایل واقعی او بیشتر ناشی از اختلاف عمیق او نسبت به ساریس است: «دلیل اینکه من با او همراه نشدم، آسیبهای گوناگونی بود که به من زده شد، که برای من چیزی بسیار عجیب و دور از انتظار بود.» (نامههای ویلیام آدامز)
آدامز در ۲۴ نوامبر ۱۶۱۳ در کمپانی هند شرقی بریتانیا تازه تأسیس شده در هیرادو (ناگاساکی) با دستمزد سالانه ۱۰۰ پوند انگلیس استخدام شد. این بیش از دو برابر دستمزد معمولی ۴۰ پوندی بود که سایر عوامل در هیرادو دریافت میکردند. آدامز، تحت رهبری ریچارد کوکز و به همراه شش هموطن دیگر خود در سازماندهی این شهرک جدید انگلیسی نقش اصلی را ایفا کرد.