جاافتادگی شراب
From Wikipedia, the free encyclopedia
جاافتادگی شراب میتواند (نه همیشه) نشان از بهبود کیفیت شراب باشد. این امر شراب را از سایر کالاهای مصرفی دیگر متمایز میکند. در حالی که شراب فاسد شدنی است و زمینهٔ اُفت و فروپاشی دارد، واکنشهای پیچیده شیمیایی وابسته به قندهای شراب، اسیدها و ترکیبات فنلی (مانند تاننها) میتوانند بو، رنگ، سوزش دهان و مزهٔ شراب را به گونهای تغییر دهند که دارای کیفیت بهتری باشد.
شرایطی که شراب پس از قرارگیری در بطری نگهداری میشود، میتواند بر میزان کهنگی شراب تأثیر بگذارد و ممکن است به زمان و سرمایهگذاری قابل توجهی نیاز داشته باشد.[2][3] کیفیت یک شراب جا افتاده و کهنه بسته به شرایطی که در آن انبار شدهاست، و وضعیت بطری و چوب پنبه بسیار متفاوت است و به این ترتیب گفته میشود که به جای شرابهای قدیمی خوب، بطریهای قدیمی خوبی وجود دارد.
در مورد جاافتادگی شراب بحثهای فراوانی وجود دارد، زیرا ساختار آن برای مدت طولانی درک نشده بود، و شرابهای قدیمی اغلب با قیمتهای گزافی به فروش میرسند.
برآوُردها نشانگر آن است که ۹۰٪ شراب تا یک سال پس از تولید و ۹۹٪ شراب در ۵ سال مصرف میشود.[4]