تک رانشگر به مدار
From Wikipedia, the free encyclopedia
ترابر تک رانشگر به مدار (به انگلیسی: single-stage-to-orbit (SSTO)) از سطح جرمی آسمانی، بدون مصرف مخازن، موتورها یا سایر سختافزارهای اصلی و تنها با استفاده از سوخت رانش و مایعها به مدار میرسد. این اصطلاح معمولاً، اما نه منحصراً به سامانه پرتاب بازکاربردپذیر اشاره دارد. [1] تا به امروز هیچ وسیله پرتاب SSTO از زمین به پرواز درنیامده است. پرتابهای مداری از زمین توسط موشکهای چند مرحلهای کاملاً یا بخشی یکبار مصرف انجام شده است.