توانش زبانیFrom Wikipedia, the free encyclopedia توانش زبانی (انگلیسی: Linguistic competence) دانش ناخودآگاه سخنگویان یک زبان دربارهٔ آواها، معانی و نحو آن است.
توانش زبانی (انگلیسی: Linguistic competence) دانش ناخودآگاه سخنگویان یک زبان دربارهٔ آواها، معانی و نحو آن است.