From Wikipedia, the free encyclopedia
تهاجم اعضای پیمان ورشو به چکسلواکی اشاره به تهاجم چهار عضو پیمان ورشو، شامل اتحاد جماهیر شوروی، جمهوری خلق بلغارستان، جمهوری خلق مجارستان و جمهوری خلق لهستان، به جمهوری سوسیالیستی چکسلواکی در شامگاه روز ۲۰ اوت سال ۱۹۶۸ دارد. این تهاجم به منظور سرکوب اصلاحات سیاسی الکساندر دوبچک موسوم به بهار پراگ صورت گرفت. در این شب ۲۰۰٬۰۰۰ سرباز و ۲٬۰۰۰ تانک به خاک چکسلواکی وارد شدند.[1]
| تهاجم اعضای پیمان ورشو به چکسلواکی | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از جنگ سرد | |||||||
 | |||||||
| |||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||
|
اعضای پیمان ورشو: پشتیبانی تدارکاتی: پشتیبانی دیپلماتیک:  کره شمالی کوبا مغولستان ویتنام شمالی |
پشتیبانی دیپلماتیک:  آلبانی چین رومانی یوگسلاوی | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
|
 والتر اولبریخت |
 الکساندر دوبچک لودفیک سفوبودا اولریچ سرنیک مارتین زور | ||||||
| قوا | |||||||
|
حمله اولیه:
۵۰۰٬۰۰۰–۳۵۰٬۰۰۰–۴۰۰٬۰۰۰ نیروهای شوروی، ۷۰٬۰۰۰–۸۰٬۰۰۰ از لهستان، بلغارستان و مجارستان ۶٬۳۰۰ تانک |
۲۳۵٬۰۰۰ (۱۸ لشکر) ۲٬۵۰۰–۳٬۰۰۰ تانک ۲۵۰ هواپیما | ||||||
| تلفات و خسارات | |||||||
 ۹۶ کشته‌شده (۸۴ در حوادث), ۸۷ زخمی ۱۰ کشته‌شده (در حوادث و خود کشی) ۴ کشته‌شده (در حوادث) ۲ کشته‌شده |
 ۱۳۷ غیرنظامی کشته شدند،۵۰۰ نفر به طور جدی زخمی شدند ۵ سرباز خودکشی کردند | ||||||
مخالفت گستردهٔ مردم به صورت مقاومت بدون خشونت نمود پیدا کرد. در پراگ و شهرهای دیگر مردم با شماتت و سرزنش با سربازانِ پیمان ورشو برخورد می‌کردند. آن‌ها هر گونه کمک اعم از آب و غذا را از مهاجمان دریغ می‌کردند. دیوارنگاری‌ها و پلاکاردها مهاجمان، رهبران شوروی و هم‌دستان‌شان را محکوم می‌کرد. شهروندان جهت‌ها را اشتباهی به سربازان نشان می‌دادند و حتی علائم راهنمایی و رانندگی را (به جز آن‌هایی که در جهت مسکو بود) از بین برده بودند.[2]
در ۱۹ ژانویهٔ ۱۹۶۹، یان پالاخ خودش را در میدانی در شهر پراگ به آتش کشید. او به موج جدید سرکوب آزادی بیان اعتراض می‌کرد.
بسیاری از مردمِ اتحاد جماهیر شوروی با این حمله موافق نبودند. در ۱۸ اوت، میدان سرخ مسکو شاهد اعتراض ۸ نفر بود که شعارهایی علیه حملهٔ نظامی بر پلاکاردهایشان دیده می‌شد. اعتراض‌کنندگان بازداشت شدند و بعدها تحت عنوان ضدیت با شوروی مجازات شدند.
در ۸ سپتامبر ۱۹۶۸ در جمهوری خلق لهستان، رشارت شیویتز خودش را در استادیومی در شهر ورشو به آتش کشید. او به تمامیت‌خواهی کمونیسم و حمله به چکسلواکی اعتراض داشت. او چهار روز بعد در بیمارستان جان داد.
در جمهوری سوسیالیستی رومانی (تنها عضوی از پیمان ورشو که در حمله به چکسلواکی شرکت نکرد)، نیکولای چائوشسکو، سیاست‌های شوروی را با لحنی تند به چالش کشید. این اتفاق در یک سخنرانی عمومی در بخارست و درست در روز حمله به چکسلواکی انجام شد.
در همان شبِ حمله کانادا، دانمارک، فرانسه، پاراگوئه، انگلستان و آمریکا به شورای امنیت سازمان ملل درخواست جلسه دادند. در این جلسه سفیر شوروی اعلام کرد که اقدام پیمان ورشو کمکی برادرانه در مقابل نیروهای ضد اجتماعی بوده‌است. روز بعد چندین کشور با ارائهٔ قطعنامه‌ای حمله را محکوم کردند و خواستار خروج نیروهای پیمان ورشو از چکسلواکی شدند و سفیر آمریکا اعلام کرد که کمکِ برادرانهٔ شوروی درست مثلِ کاری‌ست که قابیل با هابیل کرد.
اشغال چکسلواکی، در فنلاند به عنوان ننگ بزرگ قلمداد شد و حزب کمونیست فنلاند مثل احزاب کمونیستِ فرانسه و ایتالیا حمله را تقبیح کرد.
یوگسلاوی هراسان بود که مشابه چنین اقدامی علیه او هم اجرا شود. به همین خاطر نیروهای نظامی یوگسلاوی در آمادگی کامل بودند و نیروهای دفاعی در مرزهای یوگسلاوی افزایش یافتند.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
