تصلیب عیسی
From Wikipedia, the free encyclopedia
تصلیب عیسی به عنوان واقعیت مسلم تاریخی پذیرفته شدهاست.[1] محتمل نیست مسیحیان اولیه برای رهبرشان مرگی دردناک جعل کرده باشند.[2] این اتفاق در قرن اول میلادی در یهودیه—استانی از امپراتوری روم—به سال ۳۰ یا ۳۳ م رخ دادهاست. مصلوب شدن عیسی در هر چهار انجیل نوشته شدهاست. رسائل عهد جدید—که از اناجیل قدیمیتر هستند—نیز به آن اشاره کردهاند و منابع غیرمسیحی نزدیک به زمان زندگی عیسی به آن گواهی دادهاند.[3] دربارهٔ جزییات دقیق آن اجماعی میان پژوهشگران معاصر وجود ندارد.[4][5][6]
عیسی، واعظ یهودی اهل جلیل، با موعظه دربارهٔ مسائلی چون نزدیکی آخرالزمان و آمدن پادشاهی خدا، فساد مقامات معبد دوم و مسیحا (منجی آخرالزمانی یهودیت) خواندن خود، برای خویش پیروان و نیز مخالفانی دست و پا کرد. این موضوعات باعث شد او در دادگاه سنهدرین محاکمه و به دلیل کفرگویی، اتهامی که مجازاتش مرگ بود، گناهکار شناخته شود. نهایتاً مقامات یهودی او را به رومیان تحویل دادند و ایشان نیز عیسی را به این دلیل که خود را «پادشاه یهود» اعلام کرده، به صلیب کشیدند.[7] احتمالاً هدف رومیان از کشتن عیسی، حفظ صلح و ثبات امپراتوری روم بوده، چراکه مصلوب کردن یهودیان شورشی امری معمول در دهههای ملتهب منتهی به وقایع سال ۷۰ میلادی و نابودی اورشلیم بودهاست.
مرگ مسیح بر بالای صلیب در تپه گلگتا از تعالیم مرکزی مسیحیت و کفارهٔ گناهان بشر محسوب میشود. بر اساس روایت این اناجیل خود عیسی نیز پیش از مرگش به مصلوب شدن خویش اشاره کردهاست. در مواعظِ حواریون مسیح نیز این آموزه حضور فراگیری داراست. این اتفاق بخشی از مصائب مسیح است. بر اساس روایت عهد جدید، عیسی در روز سوم از مرگ برخاست و پس از چهل شبانه روز به سوی پدر صعود کرد.