تراخم
From Wikipedia, the free encyclopedia
تراخُم (به انگلیسی: trachoma) که ورم ملتحمه گرانول (به انگلیسی: granular conjunctivitis)، چشم درد مصری (به انگلیسی: Egyptian ophthalmia) نیز نامیده میشود،[1] یک بیماری عفونی ناشی از باکتری کلامیدیا تراکوماتیس است.[2] این عفونت موجب سفت شدن سطح داخلی پلک میشود. این سفت شدن میتواند منجر به درد چشم، شکنندگی سطح بیرونی یا قرنیه چشمها، و احتمالاً کوری شود.[2]
تراخم | |
---|---|
چرخش پلک به داخل و مژهها در نتیجهٔ تراخم | |
تخصص | بیماری عفونی (تخصص پزشکی)، چشمپزشک |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
آیسیدی-۱۰ | A71 |
آیسیدی-۹-سیام | 076 |
دادگان بیماریها | 29100 |
مدلاین پلاس | 001486 |
ئیمدیسین | oph/۱۱۸ |
پیشنت پلاس | تراخم |
سمپ | D014141 |
باکتری که موجب این بیماری میشود میتواند از طریق تماس مستقیم و غیر مستقیم با چشم یا بینی یک فرد مبتلا انتقال یابد.[2] تماس غیر مستقیم میتواند از طریق لباس یا حشراتی که با چشم یا بینی فرد مبتلا در تماس بودهاند، ایجاد شود.[2] معمولاً باید قبل از اینکه زخم پلک آنقدر بزرگ شود که مالش مژهها روی چشم آغاز شود، در طول یک دوره چند ساله تزریقات زیادی انجام گیرد.[2] کودکان نسبت به بزرگسالان این بیماری را بیشتر منتقل میکنند.[2] بهداشت ضعیف، شرایط زندگی در جاهای پرجمعیت، و نبود آب تمیز کافی و دستشویی نیز موجب افزایش انتقال این بیماری میشوند.[2]
تلاشها برای پیشگیری از این بیماری عبارتند از توسعه دسترسی به آب تمیز و کاهش تعداد افراد مبتلا از طریق درمان با آنتی بیوتیکها.[2] این امر به صورت درمان، به طور یکزمان، تمام افرادی است که بیماری بین آنها شایع است. .[3] شستشو به تنهایی برای پیشگیری از بیماری کافی نیست اما میتواند همراه با سایر اقدامات مفید باشد.[4] گزینههای درمان عبارتند از آزیترومایسین یا تتراسایکلین موضعی.[3] آزیترومایسین ترجیح داده میشود زیرا میتوان آن را به صورت یک دوز خوراکی تک مصرف کرد.[5] بعد از زخم شدن پلک، برای اصلاح موقعیت مژهها و پیشگیری از کوری به جراحی نیاز خواهد بود.[2]
در سراسر جهان، حدود ۸۰ میلیون نفر به یک عفونت فعال مبتلا هستند.[6] در برخی مناطق ممکن است عفونتها در ۶۰ – ۹۰٪ از کودکان وجود داشته باشد و بیشتر زنان را مبتلا میکند تا مردان زیرا احتمالاً آنها با کودکان بیشتر در تماس هستند.[2] این بیماری دلیل توانایی بینایی ضعیف در ۲٫۲ میلیون نفر است که از ۱٫۲ میلیون نفر از آنها کاملاً نابینا هستند.[2] به طور مشترک این بیماری در ۵۳ کشور آفریقایی، آسیایی، آمریکای مرکزی و جنوبی وجود دارد و حدود ۲۳۰ میلیون نفر در معرض خطر ابتلاء به آن هستند.[2] این بیماری در سال مبلغی معادل با ۸ میلیارد دلار آمریکا خسارت اقتصادی وارد میکند.[2] این بیماری به گروهی از بیماریها تعلق دارد که به نام بیماریهای نادیده گرفته شده مناطق استوایی شناخته میشوند.[6]