تجارت در تمدن مایا
From Wikipedia, the free encyclopedia
تجارت در تمدن مایا عامل حیاتی در حفظ شهرهای مایا بود.
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
پرمصرفترین مواد فعالیتهای اقتصادی مایا عمدتاً متمرکز بر غذاهایی مثل ماهی، کدو، سیبزمینی شیرین، ذرت، عسل، لوبیا، بوقلمون، سبزیجات و نوشیدنیهای شکلاتی؛ مواد خامی همچون سنگآهک، سنگ مرمر، یشم، مس، چوب و طلا و کالاهای تولیدی مثل کاغذ، کتاب، مبلمان، جواهر، پوشاک، منبتکاری، اسباب بازی، اسلحه و کالاهای لوکس بود. همچنین مایا دارای یک بخش مهم خدمات بود که از طریق آن ریاضیدانان، مشاوران کشاورزی، صنعتگران، معمارها، ستارهشناسان، نویسندهها و هنرمندان میتوانستند خدمات خود را به فروش برسانند.
صنعتگران متخصص هم معمولاً با حکم سلطنتی، با ساخت اقلام لوکس و طراحی ابزاری برای حل مشکلات خاص، نقش بزرگی را ایفا میکردند. همچنین در تجارت دیرپای تقریباً تمام اقلام ضروری دیگر از جمله نمک، سیبزمینی، سنگ و اقلام لوکس هم مشارکت میکردند چرا که برای فراهم کردن چنین کالاهای اساسی، تجارت بسیار مورد نیاز بود. نوع تجارت در هر منطقه متفاوت بود و نواحی پادشاهی خاص معمولاً در تجارت ویژهای تخصص داشتند و دارای کارگرانی بودند که مجموعهٔ مهارتهای لازم برای تولید آن کالاهای خاص را داشتند. معمولاً کارهای تخصصی هر منطقه بر اساس منابع موجود در آن تعیین میشد تا بتواند تولید و توزیع بسیار سریع محصولات را انجام دهد.