بیوکامپوزیت
From Wikipedia, the free encyclopedia
بیوکامپوزیت (بیو در یونانی 'زنده') مواد کامپوزیتی است که توسط یک ماتریکس (رزین) و تقویت الیاف طبیعی ایجاد شدهاست. این نوع مواد معمولاً ساختار مواد زنده درگیر در فرایند تقویت خواص ماتریکس که استفاده میشد را حفظ میکنند، اما همیشه سازگاری زیستی را فراهم میکنند. فاز ماتریس توسط مشتقهای پلیمر از منابع تجدیدپذیر و غیرقابل احتراق تشکیل میشود. ماتریکس برای حفاظت از الیاف از تخریب محیطی و آسیب مکانیکی مهم است، برای حفظ الیاف با هم و بارگذاری بر روی آن. علاوه بر این، الیاف مصنوعی مواد اصلی ترکیبات زیستی هستند که از ریشههای بیولوژیکی استخراج میشوند، به عنوان مثال الیاف از محصولات (پنبه، کتان یا کنف)، چوب بازیافت شده، کاغذ زباله، فراوردههای زراعی و یا فیبر سلولز بازسازی شده (ویسکوز / ریون).
علاقه به بیو کامپوزیتها با توجه به مزایای بسیار قابل توجه (تجدید پذیر، ارزان، قابل بازیافت و زیست تخریب پذیر) از نظر کاربردهای صنعتی (خودرو، مربی راهآهن، هوا فضا[1][2][3]، برنامههای کاربردی نظامی، ساخت و ساز و بستهبندی) و تحقیقات بنیادین به سرعت در حال رشد است. بیوکامپوزیت را میتوان به تنهایی و یا به عنوان مکمل مواد استاندارد مانند فیبر کربن استفاده میشود. طرفداران مواد بیوکامپوزیت معتقدند که استفاده از این مواد باعث بهبود سلامت و ایمنی در تولید آنها میشود، وزن آنها سبک تر است، تجدید نظر بصری شبیه به چوب و از نظر محیط زیست برتر هستند.