بسط و گسترش موسیقی
From Wikipedia, the free encyclopedia
بسط و گسترش موسیقی (انگلیسی: Musical development) در موسیقی کلاسیک، شیوهای است در آهنگسازی که از طریق یک ایدهٔ موسیقایی، به دگرگونی و بازگشت تم یا مواد اولیهٔ قطعه پرداخته و ارتباط برقرار میکند. «بسط و گسترش» اغلب در تضاد با واریاسیون است که روشی متفاوت برای رسیدن به همان هدف است.[2]